کلستریدیوم دیفیسیل

کلستریدیوم دیفیسل ( Clostridium difficile یا C. difficile, C. diff و CDF/cdf ) یک گونه باکتری از باکتری های گرم - مثبت و اسپور - دار است. [ ۱] این باکتری یکی از علل عفونت های روده ای بیمارستانی است. سموم کلستریدیوم دیفیسیل در مدفوع ۱۵ تا ۲۵ درصد از بیماران مبتلا به اسهال ناشی از آنتی بیوتیک و بیش از ۹۵ درصد بیماران مبتلا به کولیت غشاء کاذب، یافت می شود. بیش از ۹۰ درصد از موارد عفونت به کلستریدیوم دیفیسیل پس از درمان یا در حین درمان با آنتی بیوتیک رخ می دهد. کلیندامایسین، سفالوسپورین ها و پنی سیلین ها بیشترین آنتی بیوتیک های مرتبط با عفونت به کلستریدیوم دیفیسیل هستند، اما تقریباً همه داروهای ضد میکروب به جز آمینوگلیکوزیدها موجب عفونت به کلستریدیوم دیفیسیل می شوند. مطالعات اخیر نشان داده است که فلوروکینولون ها قویاً با عفونت به کلستریدیوم دیفیسیل مرتبط هستند. دیگر عوامل خطرساز عفونت به کلستریدیوم دیفیسیل شامل افزایش سن، ابتلا به بیماری شدید، انجام اعمال به غیر از جراحی بر روی دستگاه گوارش، وجود لوله بینی - معدی، مصرف داروهای ضد زخم، بستری بودن در بخش مراقبت های ویژه، اقامت طولانی مدت در بیمارستان، مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک و مصرف چندین آنتی بیوتیک به طور همزمان می شوند. شیوع عفونت کلستریدیوم دیفیسل اکتسابی از جامعه ( منظور بیمارانی است که از یک سال قبل در بیمارستان بستری نبوده اند ) در حال افزایش است. علاوه بر استفاده از آنتی بیوتیک، موارد عفونت کلستریدیوم دیفیسل مربوط به جامعه به دنبال مصرف داروهای کنترل کننده اسید معده ( مانند مهارکننده های پمپ پروتون و آنتاگونیست های گیرنده H2 ) نیز ایجاد می شود. کلستریدیوم دیفیسل از طریق مسیر مدفوعی - دهانی منتشر می شود و انتقال بیمار به بیمار مشاهده می شود.
عمل پیوند مدفوع از شیوه های درمان این بیماری است.
کلستریدیوم دیفیسل عامل بیماری انتروکولیت با غشای کاذب است. [ ۲] این ارگانیسم هم به صورت فعال و هم به شکل اسپور یافت می شود. اسپورها به مدت طولانی در محیط زنده می مانند و می توانند از محیط اسیدی معده عبور کنند. در روده کوچک اسپورها به شکل فعال تبدیل می شوند.
اگر فلور طبیعی روده بزرگ به دلیل مصرف آنتی بیوتیک به هم خورده باشد عفونت ایجاد می شود. تولید سم برای ایجاد بیماری ضروری است. مهم ترین عامل در قدرت بیماری زایی ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل تولید سموم A و B است. این سموم مسئول التهاب، ترشح مخاط و مایعات و آسیب مخاطی که موجب اسهال یا کولیت می شود، هستند. این بیماری یک عفونت بیمارستانی شناخته می شود.