کلرپروتیکسن

کلرپروتیکسن ( انگلیسی: Chlorprothixene ) با نام تجاری Truxal یک داروی آنتی سایکوتیک از گروه تیوگزانتن است.
مصارف اصلی کلرپروتیکسن درمان اختلالات سایکوتیک ( به عنوان مثال اسکیزوفرنی ) و فاز مانیای حاد به عنوان بخشی از اختلالات دو قطبی است .
موارد دیگر استفاده از حالت های قبل و بعد از عمل که با اضطراب و بی خوابی همراه است، حالت تهوع استفراغ شدید ( در بیماران بستری ) ، بهبود اضطراب و آژیتاسیون ناشی از مصرف SSRI برای افسردگی و off label در بهبود علایم ترک الکل و مواد افیونی. همچنین ممکن است با احتیاط در درمان تحریک پذیری غیر سایکوتیک ، پرخاشگری و بی خوابی در کودکان بیمار استفاده شود.
کلروپروتیکسن دارای فعالیت آرام بخش قوی با شیوع بالای عوارض آنتی کولینرژیک است. انواع عوارض ناشی از آن ( خشکی دهان ، افت فشارخون و تاکی کاردی ، هایپرهیدروزیس ، افزایش وزن قابل توجه و غیره ) .
کلروپروتیکسن از لحاظ ساختاری با کلروپرومازین مرتبط است ، که با آن ، در اصل ، تمام عوارض جانبی با آن به اشتراک می گذارد. به نظر می رسد عوارض جانبی آلرژیک و آسیب کبدی با فرکانس پایین قابل توجهی مشاهده می شود. افراد مسن به ویژه در مورد عوارض جانبی آنتی کولینرژیک کلروپروتیکسن ( گلوکوم زاویه باریک ، انسداد شدید ، مشکلات در ادرار کردن ، حالت کانفیوژن و دلیریوم ) حساس هستند. در بیماران بالای 60 سال ، دوزها باید به ویژه کم باشند. عوارض جانبی زودرس و دیررس اکستراپیرامیدال ممکن است رخ دهد اما با فرکانس پایین ذکر شده است .
علائم مصرف بیش از حد می تواند سردرگمی ، فشار خون پایین و تاکی کاردی باشد و تعداد زیادی تلفات با غلظت خون پس از مرگ از mg / L 0. 1 تا 7. 0 mg / Lگزارش شده است.   در مقایسه با مقادیر غیر سمی در خون پس از مرگ که می تواند تا 0. 4 افزایش یابد   mg / kg. [ ۱]
کلرپروتیکسن ممکن است سطح پلاسما لیتیوم را همزمان افزایش دهد. برای جلوگیری از مسمومیت با لیتیوم ، سطح لیتیوم پلاسما باید از نزدیک مورد بررسی قرار گیرد.
اگر کلرپروتیکسن به طور همزمان با مواد مخدر تجویز شود ، مقدار مصرف مواد افیونی باید کاهش یابد ( تقریباً 50٪ ) ، زیرا کلروپروتیکسن اقدامات درمانی و عوارض جانبی مواد افیونی را بطور قابل توجهی تقویت می کند.
از مصرف همزمان کلروپروتیکسن و ترامادول ( اولترام ) خودداری کنید. تشنج با این ترکیب ممکن است روبرو شود.