کلُروپیکْرین (chloropicrin)
سلاحی شیمیایی که در جنگ جهانی اول به کار برده شد. این ماده ترکیب مهلکی است که بر شُش ها اثر می گذارد و به منزلۀ گاز اشک آور نیز عمل می کند. نخستین بار روس ها در اوت ۱۹۱۶ از آن علیه آلمان ها استفاده کردند و پس از آن همۀ طرفین درگیر، کلروپیکرین را در جنگ ها به کار گرفتند. از این ماده، که «نیترو کلروفورم» نیز نام دارد، هم در پرتابه های توپخانه و خمپاره اندازها و هم به منزلۀ گاز ابری استفاده می شد. در ماسک های ضد گاز نفوذ می کند و سبب تهوع، استفراغ، دل درد، و اثرات مخرب دیگر می شود؛ به نحوی که سربازان ناچار ماسک های خود را بردارند و درنتیجه دربرابر تراکم کشندۀ گازهای دیگر مانند «فوسژن»، که همزمان شلیک می شود آسیب پذیر شوند. از زمانی که ماسک های ضدگاز ساخته شد و دوام و ماندگاری گازها در هوا نیز استفاده تاکتیکی از آن ها را محدود کرد، این گاز کنار گذاشته شد. بریتانیا آن را با «کلر» تحت عنوان «ستاره زرد» مخلوط کرد که در حملات ابری از کپسول ها رها می شد.
