کلرومیستین. [ کْل ُ / ک ُ ل ُ رُ س ِ ] ( انگلیسی ، اِ ) آنتی بیوتیکی است که از قارچی از دسته کفک ها بنام استرپتومسیس ونزوئلا حاصل می شود. امروزه کلرومیستین را از کفک نامبرده بصورت خالص و متبلور بدست می آورند. این آنتی بیوتیک بر روی میکربهای گرم مثبت و میکربهای گرم منفی و برخی ویروسهاو ریکتسیاها موثر است. کلرومیستین از راه خوراکی بسرعت جذب می شود و تاهشت ساعت در بدن می ماند. از جمله بیماریهایی که بوسیله کلرومیستین می توان درمان کرد عبارت است از تیفوئیدو پاراتیفوئید و اسهال خونی باسیلی و اسهالهای کودکان و سیاه سرفه و تیفوس. کلرومیستین در آزمایشگاه بر روی میکرب وبا نیز موثر است. معمولا کلرومیستین از راه خوراکی تجویز می شود ولی در مواقع ضرورت از راه تزریق داخل وریدی نیز تجویز می گردد. سمیت آن نسبتةً کم و بخوبی قابل تحمل است. امروزه این آنتی بیوتیک رامصنوعاًهم تهیه می کنند. کلرومیستین در حرارت معمولی داروی ثابتی است و مدت مدیدی می ماند ولی در حرارت 102 درجه بیشتر از دو ساعت نمی ماند. این ماده به نسبت یک در 250 در آب محلول است و در الکل سفید و گلیسرین نیز حل می شود. محلول کلرومیستین در نیم ساعت در حرارت 115درجه خواص خود را از دست می دهد. مقدار خوراک کلرومیستین در اشخاص بالغ در حدود 50 تا 60 میلی گرم برای هر کیلو وزن می باشد. استعمال این مقدار را چهار مرتبه در روز هر 6 ساعت یک مرتبه تکرار می کنند ( فواصل نباید از 8 ساعت متجاوز شود ). ( از فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ عمید
نوعی آنتی بیوتیک که برای معالجۀ تیفوس و تیفوئید به کار می رود. &delta، این دارو را دکتر برگ هلدر امریکایی در سال ۱۹۴۷میلادی از خاک گرفت.
