کلرهگزیدین ( به انگلیسی: Chlorhexidine )
رده درمانی: عوامل موضعی
اشکال دارویی: دهانشویه
کلرهگزیدین یکی از دهانشویه های پرمصرف است که در دندانپزشکی برای درمان عفونت های دهان زخم های دهان و لثه به کار می رود. کلرهگزیدین بر طیف وسیعی از باکتریهای گرم مثبت و منفی و همچنین برخی از قارچ ها و برخی از ویروس ها از جمله ویروس مولد ایدز و هپاتیت مؤثر است. کلرهگزیدین به صورت محلول موضعی کاربردهای غیردهانی نیز دارد.
کلرهگزیدین به شدت خاصیت کاتیونی دارد. کلرهگزیدین به سه فرم دی گلوکونات، استات و هیدروکلرید وجود دارد که دو فرم دی گلوکونات و استات قابل حل در آب هستند. از مزایای کلرهگزیدین اتصال و چسبندگی محکم آن به اغلب نواحی دهان می باشد که باعث می شود این ماده پس از مصرف به تدریج و آهسته آزاد گردد و در یک محدودهٔ زمانی، دائماً محیط ضد میکروبی در دهان فراهم می آورد. سی درصد کلرهگزیدین مصرف شده، در سطح دهان باقی می ماند. علت چسبندگی کلرهگزیدین را به خاصیت کاتیونی آن نسبت می دهند که باعث اتصال آن به گروه های آنیونیک موجود در گلیکوپروتئین ها و فسفوپروتئین های سطح مخاط دهانی می گردد.
محققین بر این عقیده هستند که مکانیزم اثر کلرهگزیدین در ارتباط با تمایل شدید این ماده برای چسبندگی و اتصال قوی به غشاء باکتری هاست.
به علت خاصیت کاتیونی، جذب پوستی و مخاطی ان از دستگاه گوارش حداقل می باشد. در آزمایشهای حیوانی اثرات سمی و سرطان زائی در این ماده دیده نشده است. کلرهگزیدین طعم ناخوشایندی دارد و می تواند موجب تغییراتی موقتی در حس چشایی بشود. به ویژه این تأثیر در مورد طعم شوری است که باعث بی مزه شدن غذا می گردد و این تغییر به غلظت کلرهگزیدین بستگی دارد. علت این تغییر دناتوره شدن پروتئین های سطحی مستقر بر جوانه های چشایی است. کلرهگزیدین موجب پدیدآمدن رنگ قهوه ای بر روی دندان ها و پرکردگی های همرنگ دندان مخاط دهان و زبان می شود این امر به علت اتصال گردهای کاتیونی کلرهگزیدین به فاکتورهای موجود در رژیم غذائی مانند گالیک اسید و تانیس رسوب این فاکتورهای رنگی بر دندانها و مخاط نسبت داده می شود و شدت آن بستگی به مقدار ماده مصرفی و زمان مصرف آن دارد. این تغییر رنگ خارجی بوده و توسط پلیشینگ دندان ( جلادهی به دندان ) برطرف می شود. از دیگر عوارض کلرهگزیدین که چندان شایع نیست جراحات مخاطی است که بسته به غلظت کلرهگزیدین دارد. موارد کمی از تورم یکطرفه یا دوطرفه غده پاروتید در اثر مصرف کلرهگزیدین گزارش شده است کلرهگزیدین با تأثیر بر تجزیه گلوکز باکتریها از تولید اسید توسط آنها جلوگیری می کند و محیط را قلیائی نگه می دارد که این عامل زمینه را برای تشکیل جرم فوق لثه ای آماده می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرده درمانی: عوامل موضعی
اشکال دارویی: دهانشویه
کلرهگزیدین یکی از دهانشویه های پرمصرف است که در دندانپزشکی برای درمان عفونت های دهان زخم های دهان و لثه به کار می رود. کلرهگزیدین بر طیف وسیعی از باکتریهای گرم مثبت و منفی و همچنین برخی از قارچ ها و برخی از ویروس ها از جمله ویروس مولد ایدز و هپاتیت مؤثر است. کلرهگزیدین به صورت محلول موضعی کاربردهای غیردهانی نیز دارد.
کلرهگزیدین به شدت خاصیت کاتیونی دارد. کلرهگزیدین به سه فرم دی گلوکونات، استات و هیدروکلرید وجود دارد که دو فرم دی گلوکونات و استات قابل حل در آب هستند. از مزایای کلرهگزیدین اتصال و چسبندگی محکم آن به اغلب نواحی دهان می باشد که باعث می شود این ماده پس از مصرف به تدریج و آهسته آزاد گردد و در یک محدودهٔ زمانی، دائماً محیط ضد میکروبی در دهان فراهم می آورد. سی درصد کلرهگزیدین مصرف شده، در سطح دهان باقی می ماند. علت چسبندگی کلرهگزیدین را به خاصیت کاتیونی آن نسبت می دهند که باعث اتصال آن به گروه های آنیونیک موجود در گلیکوپروتئین ها و فسفوپروتئین های سطح مخاط دهانی می گردد.
محققین بر این عقیده هستند که مکانیزم اثر کلرهگزیدین در ارتباط با تمایل شدید این ماده برای چسبندگی و اتصال قوی به غشاء باکتری هاست.
به علت خاصیت کاتیونی، جذب پوستی و مخاطی ان از دستگاه گوارش حداقل می باشد. در آزمایشهای حیوانی اثرات سمی و سرطان زائی در این ماده دیده نشده است. کلرهگزیدین طعم ناخوشایندی دارد و می تواند موجب تغییراتی موقتی در حس چشایی بشود. به ویژه این تأثیر در مورد طعم شوری است که باعث بی مزه شدن غذا می گردد و این تغییر به غلظت کلرهگزیدین بستگی دارد. علت این تغییر دناتوره شدن پروتئین های سطحی مستقر بر جوانه های چشایی است. کلرهگزیدین موجب پدیدآمدن رنگ قهوه ای بر روی دندان ها و پرکردگی های همرنگ دندان مخاط دهان و زبان می شود این امر به علت اتصال گردهای کاتیونی کلرهگزیدین به فاکتورهای موجود در رژیم غذائی مانند گالیک اسید و تانیس رسوب این فاکتورهای رنگی بر دندانها و مخاط نسبت داده می شود و شدت آن بستگی به مقدار ماده مصرفی و زمان مصرف آن دارد. این تغییر رنگ خارجی بوده و توسط پلیشینگ دندان ( جلادهی به دندان ) برطرف می شود. از دیگر عوارض کلرهگزیدین که چندان شایع نیست جراحات مخاطی است که بسته به غلظت کلرهگزیدین دارد. موارد کمی از تورم یکطرفه یا دوطرفه غده پاروتید در اثر مصرف کلرهگزیدین گزارش شده است کلرهگزیدین با تأثیر بر تجزیه گلوکز باکتریها از تولید اسید توسط آنها جلوگیری می کند و محیط را قلیائی نگه می دارد که این عامل زمینه را برای تشکیل جرم فوق لثه ای آماده می کند.
wiki: کلرهگزیدین