کلخچ. [ ک َ ل َ ] ( اِ ) چرکی راگویند که بر دست و پا و اندام نشیند و به عربی وسخ خوانند. ( برهان ). چرک. ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). خاز. ریم. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : بس کلخچ و بس فرخج و بس سفیه و بس کریه پرفسوس و پرفسون و پرفضول و پرفتن.
سوزنی ( از آنندراج ).
اناءُ مکلع کمحسن ؛ خنور ریمناک کلخچ بسته.سقاء کلع؛ مشک کلخچ بسته. ( منتهی الارب ). و رجوع به کلخج شود. - کلخچ بستن ؛ چرک شدن و چرکین شدن. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(کَ لَ ) (اِ. ) چرک ، چرک بدن .
پیشنهاد کاربران
کَلَخچ: چرک، خس، خاشاک. نمونه:چقدر خار وکلخچ دارد امسال این گندم ها. ! ( کلیدر، ج۶، ص۱۸۲۸ ) محمدجعفر نقوی