گروهی از حکما و فلاسفه یونانی که ترک لذات را وسیله درک سعادت میپنداشتند و بریاست آنتیسطنس نحله [ کلبیان ] را تشکیل دادند . کلبیان میگفتند که لذات و تعلقات دنیوی آدمی را ناراحت میکند و هیچ لذتی بهتر از ترک لذات نیست ( اگر لذت ترک لذت بدانی - دگر لذت نفس لذت نخوانی ) . برای اینکه از مردم بر کنار باشند مخصوصا تندخویی میکردند و همه را از خود میرنجانیدند . یکی از کلبیان معروف [ دیوجانس ] ( دیوژن ) است که در خم مسکن داشت . درباره وجه تسمیه این گروه بعضی میگویند چون محل درس ایشان در جایی از شهر آتن واقع شده بود که آنرا [ سگ سفید ] میخواندند به کلبیان معروف گردیدند ولی عده ای نیز عقیده دارند چون افراد این نحله بامردم بخشونت رفتار میکردند بدان نام نامیده شدند . کلبیان با لباس کهنه و پاره سروپای برهنه و موی ژولیده در میان مردم میرفتند و در زخم زبان زدن بمردم اصرار داشتند و به فقر و تحمل رنج و درد سرافرازی میکردند. آنان همه قیود و حدودی را که مردم در زندگی اجتماعی بدانها مقید شده بودند ترک کرده و زندگی طبیعی را پیشه خود ساختند .
