کلاکل

لغت نامه دهخدا

کلاکل. [ ک ُ ک ِ ] ( ع ص ) کُلکُل. مرد سبک گوشت چابک یا پست بالای درشت اندام سخت گوشت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به کُلاکِلَه شود.
کلاکل. [ ک َ ک ِ ] ( ع اِ ) گروه های مردم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).
کلاکل. [ ک َ ک ِ ] ( ع اِ ) ج ِ کلکل و کلکال. و رجوع به این دو کلمه شود.

فرهنگ فارسی

جمع کلکل و کلکال

واژه نامه بختیاریکا

( ● ) ؛ از پهلو

پیشنهاد کاربران

بپرس