کلاویکورد


معنی انگلیسی:
clavichord

دانشنامه عمومی

کلاویکورد ( به انگلیسی: Clavichord ) یک ساز شستی دار مشابه کیبورد است. این ساز سال های زیادی به ویژه در قرن شانزدهم، هفدهم و هیجدهم بسیار معروف بود.
از لحاظ تاریخی بیشتر به عنوان وسیلهٔ تمرینی و برای کمک به نواختن قطعات هنری استفاده می شد و صدایش برای اجراهای بزرگتر کافی نبود ( مشکلی که در اواسط قرن بیستم با اختراع ( کلاوینت Clavinet ) حل شد.
در کلاویکورد با ضربه زدن به سیم های برنجی یا آهنی با تیغهٔ های کوچکی که تنجنت نامیده می شوند صدا تولید می شود. ارتعاشات از طریق پل به تختهٔ موجد صدا منتقل می شود. کلاویکورد در اوایل قرن چهاردهم اختراع شد. [ ۱] [ ۲]
عکس کلاویکورد
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

کِلاویکورْد (clavichord)
کِلاویکورْد
ساز کلاویه دار کوچک خانگی ، دارای آوایی ظریف ، که در قرن ۱۶ بر اساس اصول مونوکورد تکامل یافت . نت های آن را یک تیغۀ فلزی به صدا درمی آورد که به سیم برخورد می کند. این صدا شفاف و دقیق است ، و با کم و زیاد کردن فشار انگشت روی کلاویه می توان نوعی ویبراتو (بِبونگ) ایجاد کرد. این ساز در قرن ۱۸ جای خود را به فورته پیانو داد. در کلاویکورد «پرده بندی شده » هرسیم برای تولید دو نت مجاور به کار می رود، و نت تولیدشده بستگی به وضعیت برخورد ضربه به سیم دارد. بدین ترتیب دو نت مجاور را نمی توان هم زمان به صدا درآورد. کلاویکوردهای «بی پرده بندی » برای هر نت یک سیم جداگانه دارند. نخستین کلاویکوردها سیم های اندکی داشتند، و از یک ردیف سوزنک (تانژانت ) فلزی وصل شده به کلاویه ها استفاده می کردند که در آن عملکرد زخمه و خرک با هم ترکیب شده بود تا گستره ای از زیرایی ها تولید شود. در سازهای بعدی تعداد سیم ها افزایش یافت .

پیشنهاد کاربران

بپرس