برای ساعد و دست مبارکش گردون
ز خط اسود و ابیض کلاوه ای بتند.
( از فرهنگ جهانگیری ).
- کلاوه ماه ؛ ظاهراً هاله و خرمن آن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : با نور تو، ماه را کلاوه ش
چه سود که ریسمان ندارد.
سنائی ( یادداشت ایضاً ).
|| ( ص ) بمعنی سراسیمه و سرگشته هم آمده است ( برهان ). مضطرب ، سرگشته. سراسیمه. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) غوک و وزق را نیز گویند. ( برهان ). غوک و قرباغه. ( ناظم الاطباء ). || در لهجه کردی ، ویرانه. خرابه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).