کلامیدیوفیلا پسی تاسی

کلامیدیوفیلا پسی تاسی ( به انگلیسی: Chlamydophila psittaci ) ، نوعی باکتری داخل سلولی است که موجب عفونت های مُهلک و کُشنده ای در پرندگان، پستانداران و انسان می شود. این باکتری از طریق استنشاق ( تنفس ) ، تماس یا خوردن منتقل می شود. بیماری ایجاد شده توسط این باکتری، پسیتاکوز ( به لاتین: psittacosis ) ، تب طوطی ( به انگلیسی: parrot fever ) یا اورنیتوزیس ( به لاتین: ornithosis ) نام دارد. علائم اولیه بیماری در انسان و پرندگان شبیه آنفلوانزا است. تب، سردرد، بی اشتهایی، گلودرد، ترس از نور و غیره از علائم غیر اختصاصی پسیتاکوز هستند. سپس به حالت پنومونی ( ذات الریه ) تهدید کننده زندگی تبدیل می شود. این باکتری در پرندگان به شکل خفته ممکن است وجود داشته باشد و بر اثر فشارهای عصبی و سوء تغذیه، فعال شود. پرندگان، بهترین ناقلین باکتری هستند. [ ۱]
عفونت در پرندگان به شکل سیستمیک، شدید، حاد یا مزمن است. عفونت در پرندگان، سلول های مخاطی و ماکروفاژهای سیستم تنفسی را آلوده می سازد. عفونت خون در پرنده ایجاد می شود و باکتری در بافت ها مانند طحال وجود دارد. باکتری از طریق مدفوع پرنده نیز دفع می شود. تنفس مدفوع خشک شده یا جابجا کردن بافت های آلوده ( گوشت ) پرنده می تواند انسان را آلوده کند.
سرووار ( سروتیپ ) A در طوطی ها به شکل اندمیک وجود دراد و به طور اسپورادیک، انسان و سایر پستانداران را درگیر می کند. سرووار B در کبوترها به شکل اندمیک وجود دارد. از بوقلمون نیز جدا شده است و موجب سقط جنین در دام ها می شود. سرووارهای C و D در شاغلین قصاب خانه ها که با پرندگان در تماس هستند، دیده شده است. سروورا E از بسیاری از پرندگان مختلف جدا شده است و موجب اپیدمی هایی در انسان در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ شده است. مخزن دقیق سرووار E هنوز ناشناخته باقیمانده است. بسیاری از سویه های کلامیدیوفیلا پسی تاسی به فاژها حساس هستند. [ ۲]
چرخه زندگی کلامیدیوفیلا پسی تاسی مانند کلامیدیا تراکوماتیس است.
پزشک از طریق علائم بالینی و تایید آن ها با استفاده از تست های ثبوت کمپلمان ( به انگلیسی: complement fixation ) ، میکروایمونوفلورسانس ( به انگلیسی: microimmunofluorescence ) و PCR عفونت را تشخیص می دهد.
از تتراسایکلین و ماکرولیدها به صورت خوراکی یا تزریقی برای درمان ( ۱۰ تا ۱۴ روز ) استفاده می شود.