کلامیدیا

کِلامیدیا (chlamydia)
باکتری هایی ویروس مانند. انگل یاخته های جانوری اند و بیماری هایی در انسان و پرندگان پدید می آورند. تصور می رود کلامیدیاها از باکتری هایی پدید آمده باشند که برخی از فرآیندهای سوخت و سازی خاص را از دست داده اند. در انسان ها، سویه ای از کلامیدیا موجب تراخم می شود. تراخم بیماریی است که بیشتر در نواحی گرمسیری دیده می شود. سویه هایی از کلامیدیا نیز از طریق آمیزش منتقل و موجب عفونت دستگاه های ادراری و تناسلی می شوند. در ۱۹۹۸، پژوهشگران امریکایی به رابطه ای احتمالی بین عفونت کلامیدیایی و بیماری آلزایمر پی بردند. در پژوهش مذکور، در مغز ۸۹ درصد از مبتلایان به بیماری آلزایمر کلامیدیا یافت شد، درحالی که در گروه کنترل غیرمبتلا به بیماری، فقط ۵ درصد افراد عفونت کلامیدیایی داشتند. بنابه پژوهشی در فنلاند (۲۰۰۱)، خطر پیدایش سرطان گردن رحم در بین زنانی که قبلاً از راه آمیزشی به کلامیدیا مبتلا شده اند،۲.۵ برابر بیش از زنان دیگر است. بعضی از سویه های کلامیدیا این خطر را تا ۷ برابر افزایش می دهند. بنابه پژوهشی آماری در انگلستان (۲۰۰۰)، هشت درصد از زنان ۱۶ تا ۲۴ ساله از طریق آمیزش به عفونت کلامیدیا مبتلایند. بسیاری از زنان مبتلا هیچ علامتی نشان نمی دهند، ولی اگر کلامیدیا درمان نشود، ممکن است موجب ناباروری یا افزایش خطر آبستنی خارج از رحم شود. بنابه پژوهشی در امریکا، پروتئین استخراج شده از باکتری کلامیدیا پنومونیا، که موجب ۱۰ درصد از مواد ذات الریه است، در ۷۹ درصد از بیماران مبتلا به تصلب شرایین یافت می شود. این پروتئین در سرخ رگ های کرونر بیماران قلبی نیز دیده شده است که دلالت بر وجود احتمال رابطه ای بین عفونت کلامیدیایی و بیماری قلبی دارد. همچنین این عفونت و پرفشاری خون مزمن نیز رابطه دارند.