کلاس تشریح دکتر نیکولاس تولپ ( به انگلیسی: The Anatomy Lesson of Dr. Nicolaes Tulp ) یک نقاشی رنگ روغن بر روی بوم است که در سال ۱۶۳۲ توسط رامبراند نقاشی شده است و در موزه مائریتشویس در لاهه، هلند قرار دارد. این نقاشی به عنوان یکی از شاهکارهای اولیه رامبراند محسوب می شود.
در این کار، دکتر نیکولاس تولپ به شرح ماهیچه ساعد دست، برای متخصصان پزشکی می پردازد. برخی از تماشاگران پزشکان مختلفی هستند که مبلغی را به عنوان کمیسیون پرداخت کردند تا در نقاشی حضور داشته باشند. در گوشه بالا و سمت چپ نقاشی عنوان رامبراند امضا شده است.
تاریخ این رویداد باید ۳۱ ژانویه ۱۶۳۲ باشد: انجمن صنفی جراحان آمستردام که تولپ آناتومیست رسمی شهر بود، فقط یک بار در یک بخش عمومی در سال مجاز به کالبدشکافی بود و بدن می بایست متعلق به یک جنایتکار اعدام شده باشد. [ ۱]
دروس آناتومی یک رویداد اجتماعی در قرن ۱۷ میلادی بود که در سالن های سخنرانی که نمایشهای واقعی بودند برگزار می شد و دانشجویان، همکاران و عموم مردم مجاز به شرکت به شرط پرداخت هزینه ورودی بودند. تماشاگران برای این مناسبت اجتماعی، پوشش مناسب دارند. تصور می شود که بالاترین شخص ( نه کسی که کاغذ در دست دارد ) و دورترین چهره های سمت چپ بعداً به تصویر اضافه شده اند. [ ۲]
هر پنج تا ده سال یکبار، انجمن جراحان می توانست یک پرتره نگار از پیشگامان دوره را مأمور کند. رامبراند در ۲۶ سالگی برای این وظیفه انتخاب و به سرعت وارد آمستردام شد. این نخستین مأموریت بزرگ وی در آمستردام بود. هرکدام از مردان موجود در پرتره مبلغ مشخصی را برای گنجانده شدن در این اثر را پرداخت می کردند و چهره های مرکزی تر ( در این مورد دکتر تولپ ) احتمالاً مبلغ بیشتری، حتی دو برابر بیشتر را پرداخت می کردند. پرتره آناتومیکی رامبراند با قرار دادن یک جسد که به طول دراز شده است و در مرکز تصویر ( با استفاده از نمادنگاری مسیحی مانند ) قرار دارد، ایجاد شده است. این تابلو نه تنها یک پرتره بلکه نمایش یک میزانسن است که باعث تغییر چشمگیر این ژانرها شد. تصویر رامبراند ساختگی است؛ زیرا در یک درس آناتومی معمولی، جراح با بازکردن حفره قفسه سینه شروع می کند، به این خاطر که اندام های داخلی آن جا سریع تر فاسد می شوند.
درس آناتومی دکتر دجیمان، که توسط رامبرانت در سال ۱۶۵۶ نقاشی شده است، قرار بود در سالن آناتومیک آمستردام در کنار درس آناتومی تولپ نمایش داده شود. دجیمان دستیار اول تولپ بود. این نقاشی در سال ۱۷۲۳ در اثر آتش سوزی آسیب دید و تنها یک قطعه مرکزی باقی مانده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این کار، دکتر نیکولاس تولپ به شرح ماهیچه ساعد دست، برای متخصصان پزشکی می پردازد. برخی از تماشاگران پزشکان مختلفی هستند که مبلغی را به عنوان کمیسیون پرداخت کردند تا در نقاشی حضور داشته باشند. در گوشه بالا و سمت چپ نقاشی عنوان رامبراند امضا شده است.
تاریخ این رویداد باید ۳۱ ژانویه ۱۶۳۲ باشد: انجمن صنفی جراحان آمستردام که تولپ آناتومیست رسمی شهر بود، فقط یک بار در یک بخش عمومی در سال مجاز به کالبدشکافی بود و بدن می بایست متعلق به یک جنایتکار اعدام شده باشد. [ ۱]
دروس آناتومی یک رویداد اجتماعی در قرن ۱۷ میلادی بود که در سالن های سخنرانی که نمایشهای واقعی بودند برگزار می شد و دانشجویان، همکاران و عموم مردم مجاز به شرکت به شرط پرداخت هزینه ورودی بودند. تماشاگران برای این مناسبت اجتماعی، پوشش مناسب دارند. تصور می شود که بالاترین شخص ( نه کسی که کاغذ در دست دارد ) و دورترین چهره های سمت چپ بعداً به تصویر اضافه شده اند. [ ۲]
هر پنج تا ده سال یکبار، انجمن جراحان می توانست یک پرتره نگار از پیشگامان دوره را مأمور کند. رامبراند در ۲۶ سالگی برای این وظیفه انتخاب و به سرعت وارد آمستردام شد. این نخستین مأموریت بزرگ وی در آمستردام بود. هرکدام از مردان موجود در پرتره مبلغ مشخصی را برای گنجانده شدن در این اثر را پرداخت می کردند و چهره های مرکزی تر ( در این مورد دکتر تولپ ) احتمالاً مبلغ بیشتری، حتی دو برابر بیشتر را پرداخت می کردند. پرتره آناتومیکی رامبراند با قرار دادن یک جسد که به طول دراز شده است و در مرکز تصویر ( با استفاده از نمادنگاری مسیحی مانند ) قرار دارد، ایجاد شده است. این تابلو نه تنها یک پرتره بلکه نمایش یک میزانسن است که باعث تغییر چشمگیر این ژانرها شد. تصویر رامبراند ساختگی است؛ زیرا در یک درس آناتومی معمولی، جراح با بازکردن حفره قفسه سینه شروع می کند، به این خاطر که اندام های داخلی آن جا سریع تر فاسد می شوند.
درس آناتومی دکتر دجیمان، که توسط رامبرانت در سال ۱۶۵۶ نقاشی شده است، قرار بود در سالن آناتومیک آمستردام در کنار درس آناتومی تولپ نمایش داده شود. دجیمان دستیار اول تولپ بود. این نقاشی در سال ۱۷۲۳ در اثر آتش سوزی آسیب دید و تنها یک قطعه مرکزی باقی مانده است. [ ۳]
