کلاده

لغت نامه دهخدا

کلاده. [ دَ / دِ ] ( اِ ) عقعق. عکه. غلبه. خاقانی در هجوی به صورت مدح آورده :
هستی تو کلاده کله دار
برتارک آسمان کله وار
امروز به فر تو کلاده
برشیر فلک نهد قلاده.
( یادداشت به خطمرحوم دهخدا ).
و رجوع به کلاژه شود.

فرهنگ فارسی

عقعق . غلبه . خاقانی در هجوی به صورت مدح آورده

پیشنهاد کاربران

بپرس