کلا

در مجموع

کلا ؛؛؛در آیه 6 سوره علق:کلا ان النسان لیطغی معنایی شگرف و ماورای تمامی معانی تعبیر شده به ذهن میرساند هر چند این تعبیر معنایی پایانی ندارد و قران بتونی بسیار دارد، در این ایه به نظر می آید خداوند باری تعالی به گونه ای خاص انسان را نهیب میزند حالتی خاص که گویی انسان را مخاطب قرار داده نه اینکه خدایی ناکرده برای خداوند حالتی تعریف شده باشد این حالت خاص انسان است و برای او تعریف شده است اما برای رساندن مطلب این کلام تا حدی ساده سازی شده از جانب خداوند که قابل فهم برای انسان باشد ، حالتی از خشم همراه با ندامت به گونه ای که از حس اندوه سر به پایین و در حالت تکان دادن سر میرسد و در واقع شاید بتوان گفت کلا، در اینجا کلمه ی قتل الانسان ( مرگ بر انسان ) یا معنای مستعار تبا ( لعنت ) یا در سطح پایین تر خدا خیرش دهد را تداعی میکند کلا، در کل حالتی خاص از کلام هست و دارای بتونی عجیب هست حالتی مهر گونه یا خشمی همراه با اظهار اندوه برای خود انسان که ای انسان تو نباید در حالت طغیان گری باشی با این همه نعماتی که به تو داده ام یعنی جای تعجب است که تو با این همه موهبت هایی که به تو داده ام جایی برای طغیان نمی ماند و چرا و چرا و چرا؟؟؟تو ای انسان با این ازاد گونه ای که تو را افریده ام چرا و بعید است از تو طغیان گری و این است یکی از معانی جامع ، ، کلا ، ،
... [مشاهده متن کامل]

برای یادسپاری بهترِ کلمات در ذهن می توان از شیوه هایی چون داستان سازی همراه با تصورسازی استفاده کرد مثلا در این جا :
یه روز توی جشن جنگل می خواستند قرعه کشی کنند و به یکی از حیوانات جنگل جایزه بدهند اسم خوک را اعلام کردند اما خوک بیرون رفته بود تا یک هوایی بخورد و برگردد وزغ که می دانست خوک نیست خودش را بالای جایگاه رساند و جایزه را تحویل گرفت بعدها به خوک خبر دادند که اسم تو خوانده شد خوک هم سریع خودش را به وزغ رساند اما آن چَغز، کلاه سر خوک گذاشت و گفت، ببین نامی که گفته شد غوک بود که اسم دیگر من است، نه اینکه حرف آخر وزغ و حرف اول غوک یکی است پس جایزه از من است و بدین ترتیب از پس دادن جایزه طفره رفت حیوانات جنگل به خاطر این جریان گاهی وزغ را غوک می نامیدند و گاهی کلا که اشاره به همان کلاه بزرگ وزغ داشت خب قصه ما به سر رسید و وزغ هم با این کار زشتش دو اسم غوک و کلا گرفت و به مقصد نرسید.
... [مشاهده متن کامل]

کِلَا:هردو، هردوی، این یکی و آن یکی، نیز، هم.
کِلَا [کلو]: اسمی است که لفظ آن مفرد و معناى آن مثنی است و همواره چه از نظر لفظ و یا معنی اضافه بر یک کلمه ای که دلالت بر دو نفر داشته باشد می شود. هرگاه به اسم اضافه شود الف آن به حال خود باقی می ماند و اعراب آن تقدیرى می شود مانند رَأَیْتُ کِلا الرَّجُلَینِ و اگر به ضمیرى اضافه شود اعراب آن اعراب مثنی خواهد بود مانند جَاءَ الرَّجُلَانِ کِلَاهُما، رَأَیْتُ الرَّجُلَینِ کِلَیْهما و اگر به ضمیر متصل شده باشد رعایت مفرد بودن لفظ بعد از ضمیر جایز است مانند زَیْدٌ وَ عَمْروٌ کِلَاهُما قائِمٌ و این فصیح تر است اما مراعات معنی لازم است به این صورت: زَیْدٌ و عمرٌو کِلَاهُمَا قَائِمانِ.
... [مشاهده متن کامل]

Kela/کِلا/پسوندی مکان ساز در زبان تبری که از بن فعل" کِل" به علاوه الف لیاقت تشکیل شده است ( از فعل" کِل هاکِردن" به معنی شخم زدن و کندن ) و معنی" قابل شخم زدن" و یا به عبارتی قابلیت کشاورزی کردن را به مکانی نسبت می دهد و معادلی مانند پسوند مکان ساز " آباد" در فارسی می باشد.

به طور کلی

در زبان تبری کلمه کِلا ( ک ِ ل ا ) به معنی آبادی به کار میره
اگه دقت کنید روستاهایی با پسند کلا در مازندران زیاد هست که بعد از اسم مکان به جای آبادی کلمه کلا استفاده میشه
مثلا به جای حسن آباد
اسم روستا حسن کلا استعمال میشه