کفین

لغت نامه دهخدا

کفین. [ ک َ ] ( اِ ) یعنی امر که بمعنی کار است. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). چیز. کار. کاروبار. ( ناظم الاطباء ).
- کفین نیستی ؛ یعنی امر عدمی.( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).
- کفین هستی ؛ یعنی امر وجودی. ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) .

کفین. [ ک َف ْ ف َ ] ( ع اِ ) تثنیه کف در حالت نصبی و جری. دو کف : همه تن زن عورت است سوای وجه و کفین. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به کف شود.

کفین. [ ک ُ ] ( اِخ ) از قرای بخارا یا موضعی است به بخارا و کفینی منسوب بدان است. ابومحمد عبداﷲبن محمد الحاکم بدین نسبت مشهور است. و ابومحمد عبدالرحمان بن احمد کرمینی و جز او از وی روایت کنند. ( از لباب الانساب ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) تثنی. کف دو کف دست .

فرهنگ عمید

=کف۳

واژه نامه بختیاریکا

( کَفین ) کسی که مدام آب دهانش چکه میکند

پیشنهاد کاربران

وجه و کفین = چهره و دو دست
در زبان ترکی به معنی حالت چطوره
من خودم ترک زبان هستم و کفین در فارسی به معنیه چطوری؟!کاربرد داره
در فقه بعنوان کف دو دست استفاده میشود
کِفین در ترکی یعنی چطورى

بپرس