کفى

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۳۳(بار)
کفایت به معنی بی نیازی است «کَفَی الشَّیْ‏ءُ کِفایَةً» یعنی به واسطه آن بی نیازی حاصل شد در مجمع آمده «اَلْکِفایَةُ بلُوُغُ الْغایَةًفی مِقْدارِ الْحاجَةِ». . بس است و بی نیاز می‏کند خدا در حسابگری راجع به زائد بودن و نبودن باء در فاعل «کفی» در اول باب باء صحبت شده به آنجا رجوع شود . خدا مؤمنان را ازجنگ کفایت کرد و بی نیازی بخشید که احزاب خندق را با طوفان و ایجاد رعب و کشته شدن عمروبن عبدود به دست علی «علیه السلام» وادار به پراکندگی و عقب نشینی کرد. * . خدا تو را از آنها کفایت می‏کند به تو آزاری نمی‏رساند خدا شنوا، داناست.