کفویت. [ ک ُ وی ی َ ] ( ع مص جعلی ، اِمص ) مأخوذ از کفو عربی ، هم شأنی. هم رتبگی. ( یادداشت مؤلف ) : مادر شهزاده گفت از نقص عقل شرط کفویت بود در عقل و نقل.مولوی.
