کفش مجلسی

کفش مجلسی ( انگلیسی آمریکایی ) کفشی است که می توان آن را در مراسم های غیررسمی یا رسمی تر پوشید. یک کفش مجلسی معمولاً در تضاد با یک کفش ورزشی است. بسیاری کفش های مجلسی را به عنوان کفش های استاندارد روزانه خود می پوشند و به طور گسترده در رقص، مهمانی ها و مناسبت های خاص استفاده می شوند.
کفش ها بر اساس معیارهای مختلفی طبقه بندی می شوند.
آکسفوردها ( بریتانیایی ) یا بالمورال ها ( آمریکایی ) روی پای فرد پوشنده می ماند و از نوع کفش جلو بسته هستند. بسیاری از آکسفوردها یک تکه چرم اضافی روی قسمت انگشت پا دوخته شده اند که به عنوان کلاهک پا شناخته می شود. کفش های آکسفورد استانداردی برای پوشیدن با کت و شلوارها هستند.
کفش راهبان ( که بند راهبان نیز نامیده می شود ) بدون بند است و توسط یک سگک بسته می شود. کفش های راهب معمولاً کمتر رسمی در نظر گرفته می شوند چرا که به ندرت با هر نوع لباس رسمی مناسب هستند.
در حالی که صندل ها معمولاً غیررسمی تر هستند، برخی از صندل ها را می توان با لباس های مجلسی پوشید. به عنوان مثال، هر صندلی که دارای پاشنه، بندهای زیاد یا روکش براق باشد احتمالاً در فضای رسمی تر قابل قبول است. در سال ۲۰۰۵ هنگامی که برخی از اعضای تیم چوگان قهرمان ملی زنان دانشگاه نورث وسترن با دمپایی از کاخ سفید بازدید کردند، یک جنجال جزئی به وجود آمد. پس از انتقادات، کفش های آن ها در نهایت در ای بی به حراج گذاشته شد تا برای یک بیمار سرطانی جوان پول جمع آوری کند. این حراج تقریباً ۱۶۵۳ دلار جمع آوری کرد. [ ۱]
بسیاری از جوانان احساس می کنند که می توان دمپایی ها را در زمینه های مختلف اجتماعی پوشید، در حالی که نسل های قدیمی تر احساس می کنند که پوشیدن آن ها در مناسبت های رسمی نشان دهنده تنبلی است. [ ۲]
دالایی لاما تبت یکی از افرادی است که صندل می پوشد و با پوشیدن صندل با چندین رئیس جمهور آمریکا از جمله جورج دبلیو بوش و باراک اوباما ملاقات کرده است. [ ۳] [ ۴] [ ۵]