کفش بایستن کسی را ؛ ضرور شدن سفر او را. مهیای سفر بودن. چنانکه گویند، کفش که را می باید یعنی چه کسی باید عزیمت کند :
ای صبر بگفتی که چوغم پیش آید
خوش باش که کار تو زمن بگشاید
رفتی چو کلاه گوشه غم دیدی
ای صبر کنون کفش کرا می باید.
مجیر بیلقانی ( از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1221 ) .
ای صبر بگفتی که چوغم پیش آید
خوش باش که کار تو زمن بگشاید
رفتی چو کلاه گوشه غم دیدی
ای صبر کنون کفش کرا می باید.
مجیر بیلقانی ( از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1221 ) .