کفری

/kofri/

لغت نامه دهخدا

کفری. [ ک ُ ] ( ص نسبی ) منسوب به کفر. کافر و بیدین. ( آنندراج ). بیدین و ملحد و فاسق و فاجر و بت پرست. ( ناظم الاطباء ). کسی که کفر می گوید. گاهی بصورت لقب برای اشخاصی که اظهار نارضایی از آفرینش می کنند و زبان انتقاد دارند بکار می رود: شیخ کفری. کریم کفری. دکتر محمدخان کفری و... ( فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده ). || عصبانی. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کفری شدن ؛ سخت ناراحت و خشمناک شدن. نظیر بالا آمدن کفر. ( از فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده ) :
نه به سر شوق نگاری نه حضوری تأثیر
عشق کفری شده از دست مسلمانی ما.
محسن تأثیر( از آنندراج ).

کفری. [ ک ُ ف ُ / ک َ ف َ / ک ِ ف ِرْ را ] ( ع اِ ) شکوفه خرما یا غلاف وی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). پوست بهار خرما. ( الفاظ الادویه ). کاردو. ( مهذب الاسماء ). پوست و غلاف شکوفه درخت خرما. ( تحفه ٔحکیم مؤمن ). کاناز. گوزه مخ. کم نخل. غنچه خرما. جفری. قشرالطلعة. ( یادداشت مؤلف ). || میوه خوشه مانند خرما که از یک طرف بوسیله برگ غلاف مانندی پوشیده شده. شکوفه خرما. ( فرهنگ فارسی معین ).
و رجوع به تحفه حکیم مؤمن و مخزن الادویه شود.

کفری. [ ک ُ ] ( اِخ ) شاعر و از نجبای یزدخاست فارس و از شاعران عهد صفوی است. از اوست :
یار اگر نازد ز بیت طاق ابرومی رسد
کان دو مصرع در بیاض آفتاب و ماه نیست.
( از تذکره نصرآبادی ص 419 ).
و رجوع به همین کتاب شود.

کفری. [ ک ُ ] ( اِخ ) میرحسن... از سادات تربت و در شاعری و شکسته نویسی استاد بود. از تربت به هند رفت و در درگاه خان خانان مورد توجه و عنایت قرار گرفت و در 1017 هَ. ق. درگذشت. از اوست :
چو بوی گل به گریبان غنچه بودم گم
بصد فریب در این گلشنم صبا آورد.
( از صبح گلشن چ سنگی ص 340 ) ( از قاموس الاعلام ترکی ج 5 ص 3870 ).

فرهنگ فارسی

( دکتر ) محمد خان کرمانشاهی ابن پیر محمد زارع ( و . کرمانشاه ۱۲۴۵ - ف . ۱۳۲۶ ه ق . ) . وی ابتدا در نجف تحصیل کرد . سپس به کرمانشاه بازگشت و پس از فراگرفتن زبان فرانسوی در دارالفنون تهران بطبابت پرداخت و آنگاه بتشویق دکتر تولوزان و بامر اعتضاد السلطنه بفرانسه رفت و بعد از گذراندن پایان نامه خود در ۱۲۹۶ ه ق . بایران برگشت و معلم دارالفنون و رئیس مریضخانه دولتی گردید و بعدا از اطبای دربار سلطنتی شد و تا تاریخ فوت خود همواره باین قبیل مشاغل معالجه و تالیف سر- گرم بود . وی در پزشکی و فیزیک تالیفات متعدد دارد و ظاهرا ترجمه [ تلماک ] بفارسی نیز از اوست .
( اسم ) میو. خوشه مانند خرما که از یک طرف بوسیل. برگ غلاف مانند ی پوشیده شداه شکوف. خرما .

فرهنگ معین

(کُ ) (ص نسب . ) کنایه از: خشمگین ، آشفته .

فرهنگ عمید

۱. [مجاز] عصبی، خشمگین.
۲. مربوط به کفر.
۳. [قدیمی] کافر.

دانشنامه عمومی

کِفری ( به عربی: کفری ) ( به کردی: کفری Kifrî ) شهری است در استان دیاله کشور عراق. این شهر مرکز شهرستان کفری است و در ۱۸۴ کیلومتری جنوب سلیمانیه در کوهپایهٔ کوه باباشهسوار ( به کردی و عربی: باباشاسوار Baba Şaswar ) واقع شده است.
شهر کفری به خاطر درخت های کنار خود شهرت دارد و چند چاه نفت که ادامه میدان نفتی کرکوک هستند در پیرامون آن قرار دارد. مردم آن از کردها و ترکمن های عراقی [ ۲] هستند. طایفه های اصلی کرد ساکن کفری عبارتند از داودی، جاف، زنگنه، همه وند و گیژ.
از محله های پیرامون شهر می توان از سرقلعه، زنانه، کوکس و خان نام برد. دو شهرک جباره ( ۱۰ کیلومتری جنوب کفری ) و قره تپه ( ۲۵ کیلومتری جنوب کفری ) پیش از این از توابع شهر کفری بودند، اما پس از سال ۲۰۰۳ به خانقین پیوستند و در روند انتخابات مجلس نمایندگان عراق در استان دیاله رای می دهند.
گفته می شود نام کفری از واژه عربی «کفر» به معنی درخت گز گرفته شده است.
عکس کفری
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس