کف کاذب

کف کاذب یا کف دسترسی یک کف بالاتر از سطح یک کف دیگر است که برای ایجاد فضای خدماتی برای عبور تأسیسات مکانیکی و الکتریکی ایجاد می شود. کف کاذب به صورت گسترده در ساختمان های اداری مدرن و در حوزه های تخصصی مانند اتاق سرور، مراکز داده و اتاق های کامپیوتر، که در آن نیاز به مسیر خدمات مکانیکی و کابل ها، سیم کشی و تأمین برق وجود دارد، استفاده می شود. کف کاذب را می توان در ارتفاع های مختلف از ۳۰ سانتی متر تا ۱٫۲ متر نسبت به خدمات مورد نیاز، نصب کرد به نحوی که دسترسی به بخش پایین ممکن است از بالا باشد یا حتی ارتفاع به حدی زیاد باشد که که فرد بتواند سینه خیز یا به صورت ایستاده در پایین تأسیسات را بررسی و تعمیر و نگهداری کند.
هر کف کاذب استاندارد از سه بخش مهم زیر تشکیل شده است:
• تایل ( پوشش دهنده سطح رویی سازه سیستم کف کاذب )
• پایه ( ایجاد کننده تفاوت سطح )
• استیرینگر ( ایجاد کننده اتصال مابین پایه های کف کاذب برای استحکام بیشتر )
• تایل ها می توانند از مواد مختلفی مانند: فولاد، چوب، آلومینیومی، سنگ، شیشه و … تشکیل شوند. نکته مهم در مرود تایل کف کاذب روکش نهایی آنهاست که عموماً از PVC یا HPL می باشند.
• پایه ها عمدتاً از فولاد گالوانیزه شده می باشند البته در برخی موارد از پایه های پلیمری نیز استفاده می شود.
• استرینگرها نیز ار قوطی های فولادی گالوانیزه شده تشکیل شده اند.
اتاق های سرور، دیتاسنتر، اتاق های برق، آزمایشگاه ها، اتاق های مانیتورینگ بیشترین مکان هایی هستند که از کف کاذب استفاده می شود.