کعب بن زهیر

دانشنامه آزاد فارسی

کَعْب بن زُهَیر ( ـ۲۶ق)
شاعر عرب دوره جاهلی و اوایل اسلام، از مخضرمین و پسر زُهیر بن ابی سُلمی از شاعران برجستۀ پیش از اسلام. کعب به سبب سرودن قصیدۀ معروف خود، که به قصیدۀ «بانت سعاد» شهرت فراوان دارد، خطاب به پیامبر اسلام (ص) و در عذرخواهی از تمسخر و هجو دین اسلام، مشهور شد. گویند، چون کعب قصیده اش را در مسجد مدینه خواند، حضرت او را بخشید و ردای خویشتن را به او داد. این قصیده در سه بخش نَسیب، رحیل و مدیح، در منقبت رسول خدا و طایفۀ قریش سروده شده و موضوع تفاسیر و تقالید فراوان قرار گرفته است. کسانی چون ابن هشام، عبدالقادر بغدادی، جلال الدین سیوطی، مجدالدین فیروزآبادی و خطیب تبریزی بر این قصیده شرح نوشته اند. قصیدۀ «بانت سعاد» به برخی زبان ها، ازجمله لاتینی، ایتالیایی و فرانسوی، ترجمه شده است. جذابیت این قصیده در علوّ سخن کعب، و آشتی سنت های اسلامی و پیش از اسلام است. دیگر اشعار زهیر نیز، به ویژه در تصویر و تجسم سفرهای بیابانی، اصالت دارد. دیوان کعب چاپ شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس