کشی کنان. [ ک َ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) خرامان. چمان. خرامان در رفتار : طاوس میان باغ دمان و کشی کنان چنگش چو برگ سوسن و بالش چو برگ نی.منوچهری.رجوع به کش و کشی شود.
