کشکله

لغت نامه دهخدا

کشکله. [ ک َ ک َ ل َ/ ل ِ ] ( اِ ) نوعی از پای افزار باشد که شاطران و پیاده روان بر پای کنند. ( آنندراج ) ( برهان ) :
پای پاکیزه برهنه به بسی
چون به پای اندر دویدن کشکله .
ناصرخسرو.
|| نیم چکمه. ( ناظم الاطباء ).
کشکله. [ ک َ ک ُ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) جوزه پنبه بود که از او پنبه بیرون کنند. ( یادداشت مؤلف ) :
هست ز مغز آن سرت ای منگله
همچو زوش مانده تهی کشکله .
رودکی.

فرهنگ معین

(کَ کَ لَ ) (اِ. ) چارُق ، پای افزار.

فرهنگ عمید

نوعی کفش، چارغ.

پیشنهاد کاربران

بپرس