کشورهای کمتر توسعه یافته یا کشورهای توسعه نیافته ( Least Developed Countries یا LDCs ) کشورهایی اند که طبق گزارش سازمان ملل متحد تنها به توسعه های بسیار ناچیزی در زمینه های اجتماعی - اقتصادی دست یافته اند. تعیین مصداق برای معیار توسعه یافتگی همواره مورد بحث بوده است، اما به طور کلی معیارهای اقتصادی معمولاً شاخص اصلی کشورهای توسعه یافته بوده است. برای مثال، میزان سرانه درآمد یکی از مهم ترین معیارها است، و بنابراین، کشورهایی که دارای نرخ تولید ناخالص داخلی پایینی هستند، توسعه نیافته محسوب می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
معیار مهم اقتصادی دیگر، میزان صنعتی بودن کشور است. یکی دیگر از معیارهایی که اخیراً مورد توجه قرار گرفته، شاخص توسعه انسانی می باشد. این شاخص، معیارهای اقتصادی نظیر درآمد را با امری همچون میزان امید زندگی و سطح آموزش عمومی ترکیب می کند. به این ترتیب، کشورهایی که دارای نمرهٔ پایینتری در شاخص توسعه انسانی هستند، توسعه نیافته محسوب می شوند.
به این دلیل که محصور در خشکی بودن کشورها زیان های بسیاری بر توسعهٔ آنها دارد، بیشتر کشورهای توسعه نیافته در میان کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی هم هستند. از این کشورها می توان افغانستان، نپال و بوتان را نام برد.
سه کشور زیمبابوه، غنا و پاپوآ گینه نو نیز دارای شرایط توسعه نیافتگی می باشند ولی افزوده شدن به این فهرست را نپذیرفته اند.
از میان ۵۴ کشور آفریقایی، تنها ۱۶ کشور از زمان آغاز نویسش فهرست هرگز دارای شرایط کشورهای توسعه نیافته به شمار نیامده اند.
۳۳ کشور در آفریقا، ۹ کشور در آسیا، ۳ کشور در اقیانوسیه و ۱ کشور در قاره آمریکا به عنوان کشورهای کمتر توسعه یافته طبقه بندی می شوند.
فهرست «کشورهای کمتر توسعه یافته» بر اساس طبقه بندی سازمان ملل همراه برخی از کشورهایی که در کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی و کشورهای در حال توسعه جزیره ای کوچک وجود دارند، تعیین می شوند:
• هائیتی
سه معیار ( دارایی های انسانی، آسیب پذیری اقتصادی و درآمد سرانه ناخالص ملی ) توسط کمیته سیاست توسعه هر سه سال یکبار ارزیابی می شود. کشورها باید دو مورد از سه معیار را در دو بررسی سه ساله متوالی داشته باشند تا برای خروج از فهرست در نظر گرفته شوند. کمیته سیاست توسعه توصیه های خود را برای تأیید به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد ارسال می کند.
... [مشاهده متن کامل]
معیار مهم اقتصادی دیگر، میزان صنعتی بودن کشور است. یکی دیگر از معیارهایی که اخیراً مورد توجه قرار گرفته، شاخص توسعه انسانی می باشد. این شاخص، معیارهای اقتصادی نظیر درآمد را با امری همچون میزان امید زندگی و سطح آموزش عمومی ترکیب می کند. به این ترتیب، کشورهایی که دارای نمرهٔ پایینتری در شاخص توسعه انسانی هستند، توسعه نیافته محسوب می شوند.
به این دلیل که محصور در خشکی بودن کشورها زیان های بسیاری بر توسعهٔ آنها دارد، بیشتر کشورهای توسعه نیافته در میان کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی هم هستند. از این کشورها می توان افغانستان، نپال و بوتان را نام برد.
سه کشور زیمبابوه، غنا و پاپوآ گینه نو نیز دارای شرایط توسعه نیافتگی می باشند ولی افزوده شدن به این فهرست را نپذیرفته اند.
از میان ۵۴ کشور آفریقایی، تنها ۱۶ کشور از زمان آغاز نویسش فهرست هرگز دارای شرایط کشورهای توسعه نیافته به شمار نیامده اند.
۳۳ کشور در آفریقا، ۹ کشور در آسیا، ۳ کشور در اقیانوسیه و ۱ کشور در قاره آمریکا به عنوان کشورهای کمتر توسعه یافته طبقه بندی می شوند.
فهرست «کشورهای کمتر توسعه یافته» بر اساس طبقه بندی سازمان ملل همراه برخی از کشورهایی که در کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی و کشورهای در حال توسعه جزیره ای کوچک وجود دارند، تعیین می شوند:
• هائیتی
سه معیار ( دارایی های انسانی، آسیب پذیری اقتصادی و درآمد سرانه ناخالص ملی ) توسط کمیته سیاست توسعه هر سه سال یکبار ارزیابی می شود. کشورها باید دو مورد از سه معیار را در دو بررسی سه ساله متوالی داشته باشند تا برای خروج از فهرست در نظر گرفته شوند. کمیته سیاست توسعه توصیه های خود را برای تأیید به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد ارسال می کند.
