کشورهای متحد عربی ( عربی: الدول العربیة المتحدة ) یک کنفدراسیون کوتاه مدت شامل جمهوری متحده عربی ( مصر و سوریه ) و پادشاهی یمن در سالهای ( ۱۹۵۱–۱۹۶۱ ) بود. در تاریخ ۸ مارس ۱۹۵۸، رئیس جمهور جمال عبدالناصر و شاهزاده سیف الاسلام البدر، توافقنامه «اتحادیه جمهوریهای متحد عربی» را امضا کردند. امضای این توافقنامه «کشورهای متحد عربی» همزمان با اعلام توافقنامه اتحادیه عرب بود. [ ۱]
کنوانسیون تصریح می کند:
• ایجاد یک فدراسیون به نام «کشورهای متحد عربی» به کشورهایی که مایل به پیوستن به آن هستند فرصت می دهد که با حفظ شخصیت بین المللی خود؛ سیستم حکومتی خاص خودش را داشته باشد.
• شهروندان اتحادیه باید در برابر حقوق و وظایف عمومی برابر باشند؛ همچنین هر شهروند دارای حق کار و داشتن مسولیتهای عام بدون تبعیض در داخل کشورهای عضو می باشند.
• آزادی تردد بین کشورهای متحد عربی - در محدوده قانون - تضمین شده باشد و کشورهای عضو از سیاست خارجی واحدی که توسط کشورهای متحد عربی وضع می شود پیروی کنند و نمایندگی سیاسی و کنسولگری را همان گونه که اتحادیه تصمیم گیری می کند، نمایندگی می نمایند.
• اتحادیه باید یک نیروی مسلح داشته باشد. این سازمان باید مسائل اقتصادی را بر اساس برنامه هایی که برای توسعه تولید، بهره برداری از منابع طبیعی و هماهنگی فعالیت های اقتصادی توسعه یافته است، سازماندهی کند. قانون بعداً امور مربوط به پول نقد، اتحادیه گمرکی و مراحل و وسایل هماهنگی یادگیری و فرهنگ در اتحادیه را تنظیم می کند.
• شورای عالی متشکل از روسای جمهور کشورهای عضو است، شورای عالی درراه اندازی شورای کشورهای متحد عربی کمک کار خواهد بود که این شورا شامل تعداد مساوی از نمایندگان کشورهای عضو می باشد تعداد اعضاء و مدت عضویت و احکام مربوط به این شورا را قانون مشخص می کند.
شورا بر امور کشورهای متحد عربی نظارت می کند و به اعمال قدرت خود در شورای عالی کمک می کند. شورا باید از تعداد معینی از نمایندگان کشورهای عضو تشکیل شود. شورا حق تعیین تعداد اعضای هیئت مدیره و شرایط دفتر را دارد.
• ریاست کشورهای متحد عربی به تناوب از میان کشورهای عضو خواهد بود.
• شورای کشورهای متحد عربی از سه نهاد تشکیل شده است: شورای دفاع، شورای اقتصادی و شورای فرهنگی. قوانین در کشورهای عضو لازم الاجراء است. رئیس جمهور هر کشور یک نفر را به عنوان وزیر منصوب می کند که مسئولیت او نظارت بر اجرای تصمیمات اتحادیه در آن کشور خواهد بود.
• لغو نمایندگی سیاسی در میان کشورهای عضو موجب اجرای قوانین گمرکی در کشورهای عضو می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکنوانسیون تصریح می کند:
• ایجاد یک فدراسیون به نام «کشورهای متحد عربی» به کشورهایی که مایل به پیوستن به آن هستند فرصت می دهد که با حفظ شخصیت بین المللی خود؛ سیستم حکومتی خاص خودش را داشته باشد.
• شهروندان اتحادیه باید در برابر حقوق و وظایف عمومی برابر باشند؛ همچنین هر شهروند دارای حق کار و داشتن مسولیتهای عام بدون تبعیض در داخل کشورهای عضو می باشند.
• آزادی تردد بین کشورهای متحد عربی - در محدوده قانون - تضمین شده باشد و کشورهای عضو از سیاست خارجی واحدی که توسط کشورهای متحد عربی وضع می شود پیروی کنند و نمایندگی سیاسی و کنسولگری را همان گونه که اتحادیه تصمیم گیری می کند، نمایندگی می نمایند.
• اتحادیه باید یک نیروی مسلح داشته باشد. این سازمان باید مسائل اقتصادی را بر اساس برنامه هایی که برای توسعه تولید، بهره برداری از منابع طبیعی و هماهنگی فعالیت های اقتصادی توسعه یافته است، سازماندهی کند. قانون بعداً امور مربوط به پول نقد، اتحادیه گمرکی و مراحل و وسایل هماهنگی یادگیری و فرهنگ در اتحادیه را تنظیم می کند.
• شورای عالی متشکل از روسای جمهور کشورهای عضو است، شورای عالی درراه اندازی شورای کشورهای متحد عربی کمک کار خواهد بود که این شورا شامل تعداد مساوی از نمایندگان کشورهای عضو می باشد تعداد اعضاء و مدت عضویت و احکام مربوط به این شورا را قانون مشخص می کند.
شورا بر امور کشورهای متحد عربی نظارت می کند و به اعمال قدرت خود در شورای عالی کمک می کند. شورا باید از تعداد معینی از نمایندگان کشورهای عضو تشکیل شود. شورا حق تعیین تعداد اعضای هیئت مدیره و شرایط دفتر را دارد.
• ریاست کشورهای متحد عربی به تناوب از میان کشورهای عضو خواهد بود.
• شورای کشورهای متحد عربی از سه نهاد تشکیل شده است: شورای دفاع، شورای اقتصادی و شورای فرهنگی. قوانین در کشورهای عضو لازم الاجراء است. رئیس جمهور هر کشور یک نفر را به عنوان وزیر منصوب می کند که مسئولیت او نظارت بر اجرای تصمیمات اتحادیه در آن کشور خواهد بود.
• لغو نمایندگی سیاسی در میان کشورهای عضو موجب اجرای قوانین گمرکی در کشورهای عضو می شود.
wiki: کشورهای متحد عربی