کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان. کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان ( پرتغالی: Países Africanos de Língua Oficial Portuguesa ; PALOP ) ، که به عنوان آفریقای پرتغالی زبان نیز شناخته می شود، شش کشور آفریقایی را که در آنها زبان پرتغالی زبان رسمی است در بر می گیرد: آنگولا، کیپ ورد، گینه بیسائو، موزامبیک، سائوتومه و پرنسیپ و از سال ۲۰۱۱، گینه استوایی. [ ۱] این شش کشور مستعمرات سابق امپراتوری پرتغال هستند. از سال ۱۷۷۸ تا زمان استقلال، گینه استوایی مستعمره امپراتوری اسپانیا بود.
در سال ۱۹۹۲، پنج کشور آفریقایی لوزوفون یک سازمان بین دولتی به نام PALOP تشکیل دادند، مخففی محاوره ای که به «کشورهای آفریقایی زبان رسمی پرتغالی» ترجمه می شود ( پرتغالی: Países Africanos de Língua Oficial Portuguesa . ) . [ ۲] کشورهای PALOP قراردادهای رسمی با پرتغال، [ ۳] اتحادیه اروپا[ ۲] و سازمان ملل متحد، [ ۴] امضا کرده اند و با هم برای ترویج توسعه فرهنگ، آموزش و حفظ زبان پرتغالی همکاری می کنند. [ ۱]
در سال ۱۹۹۶، کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان، همراه با پرتغال و برزیل، جامعه کشورهای پرتغالی زبان ( پرتغالی: Comunidade dos Países de Língua Portuguesa، به اختصار CPLP ) را تأسیس کردند، [ ۵] که بعداً تیمور شرقی در سال ۲۰۰۲ و گینه استوایی در سال ۲۰۱۴ به آن پیوستند.
• آنگولا
• کیپ ورد
• گینه بیسائو
• موزامبیک
• سائوتومه و پرنسیپ
• گینه استوایی
گینه استوایی در اکتبر ۲۰۱۱ پرتغالی[ ۶] را به عنوان سومین زبان رسمی خود پذیرفت. گینه استوایی در ابتدا، قبل از اینکه در سال ۱۷۷۸ به عنوان بخشی از قرارهای صلح که، مستعمره ساکرامنتو در مخروط جنوبی قاره آمریکا را نیز در بر می گرفت، به اسپانیا فروخته شود یکی از مستعمره های پرتغال بود. با این وجود اشتراکات تاریخی و فرهنگی محدودی با سایر این کشورها دارد. [ ۷]
گینه استوایی به طور سنتی بخشی از PALOP در نظر گرفته نمی شد، و یکی از اعضای مؤسس FORPALOP، نهادی که اخیراً ایجاد شده و PALOP، محفلی برای همکاری سیاسی - دیپلماتیک برای تعمیق روابط دوستی تاریخی و همبستگی بین این کشورهای آفریقایی، را در بر می گیرد، در ژوئن ۲۰۱۴ نبود. پرتغالی به ندرت در سراسر این کشور استفاده می شود. با این حال، این کشور در سال ۲۰۱۴ در CPLP پذیرفته شد و متعاقباً ششمین عضو FORPALOP شد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۹۲، پنج کشور آفریقایی لوزوفون یک سازمان بین دولتی به نام PALOP تشکیل دادند، مخففی محاوره ای که به «کشورهای آفریقایی زبان رسمی پرتغالی» ترجمه می شود ( پرتغالی: Países Africanos de Língua Oficial Portuguesa . ) . [ ۲] کشورهای PALOP قراردادهای رسمی با پرتغال، [ ۳] اتحادیه اروپا[ ۲] و سازمان ملل متحد، [ ۴] امضا کرده اند و با هم برای ترویج توسعه فرهنگ، آموزش و حفظ زبان پرتغالی همکاری می کنند. [ ۱]
در سال ۱۹۹۶، کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان، همراه با پرتغال و برزیل، جامعه کشورهای پرتغالی زبان ( پرتغالی: Comunidade dos Países de Língua Portuguesa، به اختصار CPLP ) را تأسیس کردند، [ ۵] که بعداً تیمور شرقی در سال ۲۰۰۲ و گینه استوایی در سال ۲۰۱۴ به آن پیوستند.
• آنگولا
• کیپ ورد
• گینه بیسائو
• موزامبیک
• سائوتومه و پرنسیپ
• گینه استوایی
گینه استوایی در اکتبر ۲۰۱۱ پرتغالی[ ۶] را به عنوان سومین زبان رسمی خود پذیرفت. گینه استوایی در ابتدا، قبل از اینکه در سال ۱۷۷۸ به عنوان بخشی از قرارهای صلح که، مستعمره ساکرامنتو در مخروط جنوبی قاره آمریکا را نیز در بر می گرفت، به اسپانیا فروخته شود یکی از مستعمره های پرتغال بود. با این وجود اشتراکات تاریخی و فرهنگی محدودی با سایر این کشورها دارد. [ ۷]
گینه استوایی به طور سنتی بخشی از PALOP در نظر گرفته نمی شد، و یکی از اعضای مؤسس FORPALOP، نهادی که اخیراً ایجاد شده و PALOP، محفلی برای همکاری سیاسی - دیپلماتیک برای تعمیق روابط دوستی تاریخی و همبستگی بین این کشورهای آفریقایی، را در بر می گیرد، در ژوئن ۲۰۱۴ نبود. پرتغالی به ندرت در سراسر این کشور استفاده می شود. با این حال، این کشور در سال ۲۰۱۴ در CPLP پذیرفته شد و متعاقباً ششمین عضو FORPALOP شد. [ ۸]
