کشورده

لغت نامه دهخدا

کشورده. [ ک ِش ْ وَدِه ْ ] ( نف مرکب ) کشوردهنده. مملکت بخش :
شاه گیتی خسرو لشکرکش لشکرشکن
سایه یزدان شه کشورده کشورستان.
عنصری.
روز هیجاها بود کشورگشای
روز مجلسها بود کشوردهی.
منوچهری.

پیشنهاد کاربران

بپرس