کشوردار


معنی انگلیسی:
statesman

لغت نامه دهخدا

کشوردار. [ ک ِش ْوَ ] ( نف مرکب ) دارنده کشور. پادشاه. کشورخدیو. || حارث شهر و حصار. ( آنندراج ) :
نگشاید در و دروازه کسی بر رخ عیش
تا در اقلیم دلم عشق تو کشوردارست.
نصیر همدانی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) نگهبان کشور حارس شهر و حصار : ( نگشاید در و دروازه کسی بر رخ عیش تا در اقلیم دلم عشق تو کشور دار است ) . ( نصیر همدانی )

فرهنگ عمید

نگهبان کشور.

پیشنهاد کاربران

ملک بان . [ م ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) نگهبان ملک . حافظ مملکت . کشوردار. فرمانروا : ملک بانان را نشاید روز وشب گاهی اندر خمر و گاهی در خمار. سعدی .

بپرس