کشند

/kaSand/

معنی انگلیسی:
drafter, flood, tide

فرهنگ فارسی

( اسم ) کشنده قاتل : ( او ل علاج ما به نگاهی کشند کن آنگاه غیر را هدف نوشخند کن ) . ( صائب )

فرهنگستان زبان و ادب

{tide} [اقیانوس شناسی، زمین شناسی، ژئوفیزیک، علوم جَوّ] بالا و پایین رفتن دوره ای سطح آب اقیانوس و پوستۀ زمین براثر نیروهای گرانشی ماه و خورشید

دانشنامه آزاد فارسی

کِشَنْد (tide)
(یا: جزر و مدّ) بالاآمدن و پایین رفتن دوره ای سطح آب دریا در اقیانوس های کرۀ زمین، خورها و خلیج ها، تحت تأثیر جاذبۀ گرانشی ماه و، تا حدودی خورشید. جاذبه مذکور در حین چرخش زمین بر نواحی مختلف، به صورت نابرابر اثر می گذارد. آب در سمتی از کرۀ زمین که به ماه نزدیک تر است، تحت تأثیر کشش ماه قرار می گیرد و زیر آن انباشته می شود؛ به این ترتیب مد پدید می آید. فاصلۀ دو مد ۱۲ ساعت و ۲۴ دقیقه و ۳۰ ثانیه است. مرتفع ترین مدها، یا مِه کشنددر زمان کامل بودن یا نزدیک به کامل بودن قرص ماه و هنگامی روی می دهد که ماه و خورشید در یک امتداد باشند و بیشترین کشش گرانشی بر زمین اعمال شود. مدهایی با ارتفاع کمتر یا کِهکشند هنگامی روی می دهند که ماه در ربع اول یا سوم است و ماه و خورشید در وضعیتی عمود برهم قرار دارند. کشند گرانشی کشش گروه های ستاره ای مجاور است، که تأثیر آن ها در کهکشان ها مشاهده می شود.

کشند (موسیقی). کِشَنْد (موسیقی)(prolongation)
در تحلیل موسیقی برحسب بخش های آوایی، تکنیکی که آهنگ سازی به کمک آن یک هارمونی منفرد را روی مقدار طولیِ معیّنی از زمان «امتداد می دهد»، بدین ترتیب که سایر آکوردهای آن پاساژ را تابع آکورد «کِشَندیافته» قرار می دهد. هارمونی کشندیافته ظاهراً در سطح ساختاری عمیق تری از هارمونی های تابع عمل می کند، و می تواند به خودی خود بخشی از یک کشند بزرگ تر در سطحی باز هم عمیق تر باشد. این اصطلاح را در مورد نت های ساختار ملودی به جای هارمونی نیز می توان به کار برد.

مترادف ها

tide (اسم)
جریان، کشند

فارسی به عربی

مد

پیشنهاد کاربران

فرازونشیب/بالاپایین - شدگی/کِشندِ آب
بالا و پایین رفتن سطح آب دریاها به دلیل کشش های پدید آمده از نیروی جاذبه ماه، خورشید و گردش زمین، جزر و مدّ، ( به انگلیسی :tide )
کِشَند . پدیدهٔ کِشَند یا جزر و مد اساساً زاییده نیروی گرانش کره ماه است، آشکار است که دریاها در سنجش با خشکی های زمین نرمش پذیری بیشتری دارند و از این روی در برابر نیروی کشش ماه کمتر ایستادگی می کنند، به همین مناسبت توده های آب در زیر پای ماه انباشته می گردند و پدیده ای را به نام «برکشند» ( مد ) ایجاد می کنند.
...
[مشاهده متن کامل]

هم زمان با «برکشند» رو به ماه، «برکشند» دیگری در آن سوی کره زمین ایجاد می گردد بدین سان که آبهای آن سوی کره زمین که از ماه بدورند، کمتر متأثر گردیده و به اصطلاح عقب می مانند و آب - توده کلانی را ایجاد می کنند، بنابراین روزانه هر نقطه از سطح دریا دوبار دستخوش برکشند و دو بار هم دستخوش «فروکشند» ( جزر ) می گردد.
بنابراین، به طور میانگین بازه زمانی میان دو برکشند و فروکشند پیاپی ۱۲ ساعت و ۵/۲۵ دقیقه است، درست نیمه زمانی که طول می کشد، تا ماه ظاهراً یک دور کامل گرد زمین بپیماید یعنی ۲۴ ساعت و ۵۱ دقیقه.
کشند همراه با حرکت ظاهری ماه از افق شرقی ناظر، به سمت افق غربی او پیش می روند.
اثر گرانش خورشید در کشند نسبت ‏به ماه در رده دوم اهمیت‏ برخوردار است، زیرا بازه آن بیشتر ( فاصله خورشید از زمین یکصد و پنجاه میلیون کیلومتر ) است، از این رو نسبت نیروی کشندزای خورشید تنها پیرامون ۷ درصد نیروی ماه است.
هنگامی که نیروهای کشندزای ماه و خورشید هماهنگ عمل می کنند، مثلاً هنگام ماه نو که هر دو در یک طرف زمین هستند، جزر و مدها در بیشینه خود هستند و به نام کشند فنرى یا «مه کشند» ( spring tide ) نامیده می شود، حد دیگر وقتی است که خورشید و ماه باهم زاویه ۹۰ درجه ( تربیع ) می سازند در این هنگام جزر و مد را به کمینه و به کشندهای کوچک یا «که کشند» ( neap tide ) بدل می سازند.
نزدیکی ماه نیز تأثیری در بلندی کشند دارد، هنگامی که ماه در فرودینه ( حضیض ) زمینی قرار دارد نیروی کشندزای آن به اندازه ۲۰% بیش از حد عادی است.
گرانش ماه سبب می شود افزون بر آماسیدن آبهای کره زمین، خشکی ها نیز دستخوش تورم گردند که در سنجش با آماس آبها نامحسوس است.
نیروی برآمده از گرانش ماه و لنگری که از جانب انباشته شدن آبها به وجود می آید، سبب می شوند چرخش محوری زمین به آرامی ایست ( ترمز ) کند و بدین سان بر طول شبانه روز زمینی می افزایند.
بررسی خطوط رشد و نمو سنگواره های مرجانی بیانگر آن است که در ۳۵۰ میلیون سال پیش طول شبانه روز حدود سه ( ۳ ) ساعت کوتاهتر از شبانه روز کنونی بوده و طول سال خورشیدی به چیزی حدود ۴۰۰ روز افزون می گردیده است.
بررسی هایی که از روی پیشینه های بجا مانده از خورشیدگرفتگی ها و ماه گرفتگیهای گذشته به اجام شده، نشان می دهد که روند افزایش طول روزهای زمینی ‏۰۰۱۶% ثانیه در هر سده است.
منبع
در ویکی انبار منابعی در رابطه با کشند موجود است.
پاتریک مور ( patrick Moore ) گری هانت ( Garry hunt ) : اطلس سامانه خورشیدی، برگردان عباس جعفری، صفحه ۹۴ و بعد، نشر سازمان گیتاشناسی، تابستان ۱۳۷۴ خورشیدی.
ویکی پدیا

بپرس