کِشمیری، سیّد عبدالکریم (نجف ۱۳۰۴ـ قم ۱۳۷۸ش)
کِشمیری، سیّد عبدالکریم
عارف معاصر ایرانی. پدرش، سید محمدعلی، از علما و مادرش دختر آیت الله سید محمدکاظم یزدی، صاحب العروة الوثقی، بود. از کودکی به تحصیل علم پرداخت و در ۷سالگی به تشویق عارف نامور شیخ مرتضی طالقانی متحوّل شد و گام در سلوک علمی و اخلاقی نهاد. از قریحۀ شعری و هنر خطاطی و نقّاشی نیز بهره مند بود. در جوانی به درجۀ اجتهاد رسید و در کنار آن تا ۲۱سالگی اش که عارف طالقانی درگذشت و تا ۲۳سالگی اش که آقا سید علی آقا قاضی بدرود حیات گفت، تحت نظر این دو، به سلوک پرداخت. در ۱۳۵۹ش از نجف به قم کوچید و تا پایان عمر، سال ها در این شهر به دور از هیاهو زیست. مقبرۀ او در حرم حضرت معصومه (س) است.
کِشمیری، سیّد عبدالکریم
عارف معاصر ایرانی. پدرش، سید محمدعلی، از علما و مادرش دختر آیت الله سید محمدکاظم یزدی، صاحب العروة الوثقی، بود. از کودکی به تحصیل علم پرداخت و در ۷سالگی به تشویق عارف نامور شیخ مرتضی طالقانی متحوّل شد و گام در سلوک علمی و اخلاقی نهاد. از قریحۀ شعری و هنر خطاطی و نقّاشی نیز بهره مند بود. در جوانی به درجۀ اجتهاد رسید و در کنار آن تا ۲۱سالگی اش که عارف طالقانی درگذشت و تا ۲۳سالگی اش که آقا سید علی آقا قاضی بدرود حیات گفت، تحت نظر این دو، به سلوک پرداخت. در ۱۳۵۹ش از نجف به قم کوچید و تا پایان عمر، سال ها در این شهر به دور از هیاهو زیست. مقبرۀ او در حرم حضرت معصومه (س) است.