کشش سنج یا اکستنسومتر دستگاهی است که برای اندازه گیری تغییرات طول یک شی استفاده می شود. این دستگاه برای اندازه گیری تنش_کرنش و تست های کشش مفید است. نام اکستنسومتر از دو واژهٔ لاتین "extension" به معنی کشش یا گسترش و کلمهٔ لاتین "meter" به معنی اندازه گیری می آید. این اختراع توسط چارلز هوستون ثبت شده و آن را در مقاله ای در ژورنال مؤسسه فرانکلین در سال ۱۸۷۹ شرح داده است. چارلز هوستن بعداً امتیاز آن را به شرکت فیربنک و اوینگ ، تولید کنندهٔ اصلی ماشین های تست و مقیاس داد.
دو دستهٔ اصلی برای دستگاه کشش سنج وجود دارد: تماسی و غیر تماسی
کشش سنج های تماسی سال های زیادی استفاده شده است و همچنین به دو دستهٔ دیگر تقسیم می شوند. به دستهٔ اول کشش سنج های برشی ( کلیپ آن ) می گویند. این دستگاه ها بیشتر برای کاربردهایی که اندازه گیری کرنش با دقت بالا لازم است استفاده می شود ( بیشتر تست های مبتنی بر ASTM ) . آنها در بسیاری از پیکربندی ها و اشکال آمده اند و می توانند جابجایی ها را از خیلی کوچک تا نسبتاً بزرگ ( کمتر از یک میلی متر تا بیش از ۱۰۰ میلی متر ) اندازه گیری کنند. این ها از مزیت هزینه کمتر و سهولت استفاده برخوردار هستند، اما می توانند نمونه های کوچک و ظریفی را تحت تأثیر قرار دهند.
برای تست خودکار، دستگاه های برشی با کشش سنج های های دیجیتال با بازوی حسگر جایگزین شده اند. اینها می توانند با استفاده از سیستم موتوری به طور خودکار بر روی نمونه اعمال شوند و نتایج بسیار پرتکراری تری نسبت به دستگاه های سنتی برشی تولید کنند. آنها ضد تعادل هستند و بنابراین اثر ناچیزی بر روی نمونه دارند. خطی بودن بهتر، کاهش نویز سیگنال و هماهنگ سازی و منطبق سازی داده های نیرو، از مزایای بزرگ آن به علت نبود مبدل های آنالوگ به دیجیتال و فیلترهای مرتبط با آن است که باعث افزایش زمان و صاف کردن داده های خام می شود. علاوه بر این، این دستگاه ها می توانند تا زمان شکست نمونه باقی بمانند و و کشش های خیلی زیاد ( بیش از ۱۰۰۰ میلی متر ) را بدون از دست دادن دقت اندازه گیری کنند. این دستگاه ها معمولاً دارای وضوح ۰٫۳ میکرومتر یا بالاتر هستند ( باکیفیت دستگاه ها می توانند حتی مقادیر کم ۰٫۰۲ میکرومتر را نیز بخوانند ) و از دقت اندازه گیری کافی برای داشتن کلاس ۱ و ۰٫۵ از استاندارد ISO 9513 برخوردار هستند.
برای برخی کاربردهای خاص، در جایی کشش سنج های غیر تماسی مزایایی را به همراه می آورند که استفاده از بازوی حسگر یا کشش سنج های تماسی، غیر عملی یا نشدنی باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدو دستهٔ اصلی برای دستگاه کشش سنج وجود دارد: تماسی و غیر تماسی
کشش سنج های تماسی سال های زیادی استفاده شده است و همچنین به دو دستهٔ دیگر تقسیم می شوند. به دستهٔ اول کشش سنج های برشی ( کلیپ آن ) می گویند. این دستگاه ها بیشتر برای کاربردهایی که اندازه گیری کرنش با دقت بالا لازم است استفاده می شود ( بیشتر تست های مبتنی بر ASTM ) . آنها در بسیاری از پیکربندی ها و اشکال آمده اند و می توانند جابجایی ها را از خیلی کوچک تا نسبتاً بزرگ ( کمتر از یک میلی متر تا بیش از ۱۰۰ میلی متر ) اندازه گیری کنند. این ها از مزیت هزینه کمتر و سهولت استفاده برخوردار هستند، اما می توانند نمونه های کوچک و ظریفی را تحت تأثیر قرار دهند.
برای تست خودکار، دستگاه های برشی با کشش سنج های های دیجیتال با بازوی حسگر جایگزین شده اند. اینها می توانند با استفاده از سیستم موتوری به طور خودکار بر روی نمونه اعمال شوند و نتایج بسیار پرتکراری تری نسبت به دستگاه های سنتی برشی تولید کنند. آنها ضد تعادل هستند و بنابراین اثر ناچیزی بر روی نمونه دارند. خطی بودن بهتر، کاهش نویز سیگنال و هماهنگ سازی و منطبق سازی داده های نیرو، از مزایای بزرگ آن به علت نبود مبدل های آنالوگ به دیجیتال و فیلترهای مرتبط با آن است که باعث افزایش زمان و صاف کردن داده های خام می شود. علاوه بر این، این دستگاه ها می توانند تا زمان شکست نمونه باقی بمانند و و کشش های خیلی زیاد ( بیش از ۱۰۰۰ میلی متر ) را بدون از دست دادن دقت اندازه گیری کنند. این دستگاه ها معمولاً دارای وضوح ۰٫۳ میکرومتر یا بالاتر هستند ( باکیفیت دستگاه ها می توانند حتی مقادیر کم ۰٫۰۲ میکرومتر را نیز بخوانند ) و از دقت اندازه گیری کافی برای داشتن کلاس ۱ و ۰٫۵ از استاندارد ISO 9513 برخوردار هستند.
برای برخی کاربردهای خاص، در جایی کشش سنج های غیر تماسی مزایایی را به همراه می آورند که استفاده از بازوی حسگر یا کشش سنج های تماسی، غیر عملی یا نشدنی باشد.
wiki: کشش سنج