کشتی مسافربری ( به انگلیسی: Passenger ship ) یک کشتی تجاری است که فعالیت اصلی آن حمل مسافر در دریا است. این دسته شامل کشتی هایی باری نیستند که برای تعداد محدودی از مسافران اقامت دارند مانند کشتی هایی که برای ۱۲ نفر اقامت دارند. با این وجود نوع این کشتی ها شامل کلاس های بسیاری از کشتی های طراحی شده برای انتقال تعداد قابل توجهی از مسافران و همچنین ترابری می باشد. در واقع تا همین اواخر تمام خطوط اقیانوس پیما قادر به ترابری پست، اکسپرس و سایر محموله ها علاوه بر تسهیلات مسافر بودند. این ظرفیت محموله در آخرین خطوط اقیانوس پیما و در تمام کشتی های گردشی از بین رفته است. در حالی که کشتی های مسافربری بخشی از تجارت دریایی هستند در امور نظامی به عنوان کشتی نیروی دریایی نیز استفاده می شوند.
کشتی های مسافربری فرابرهایی هستند که روزانه یا شبانه کوتاه مسافرت کرده و مسافران و وسایل نقلیه را حمل می کنند؛ خطوط اقیانوسی که به طور معمول کشتی هایی هستند که مسافر یا حمل مسافر و اغلب بار در خطوط طولانی تر را انجام می دهند؛ و کشتی های گردشی اغلب ترابری مسافر در سفرهای طولانی با امکانات ویژه را انجام می دهند. خطوط اقیانوس پیما نوعی سنتی از کشتی مسافربری است. این خطوط در سفرهای برنامه ریزی شده به تمام قسمت های ساکن در جهان حرکت می کنند. با ظهور هواپیماهای مسافری ترابری محموله های تخصصی خط سفر از بین رفت. اما با افزایش سفرهای دریایی برای لذت و سرگرمی در قسمت دوم قرن بیستم، اقیانوس ها برای کشتی های گردشی به عنوان شکل عمده ای از کشتی بزرگ مسافربری که شامل صدها تا هزاران نفر بودند منطقه فعالیت از اقیانوس اطلس شمالی به دریای کارائیب تغییر کردند. اگر چه برخی از کشتی ها دارای ویژگی های هر دو نوع هستند اولویت های طراحی دو شکل متفاوت هستند: سرعت و طراحی سنتی، در حالی که امکانات کشتی های گردشی ( استخر شنا، تئاتر، اتاق های توپ، کازینو، امکانات ورزشی، و غیره ) به جای سرعت است. این اولویت ها طرح های مختلفی را تولید می کند. علاوه بر این خطوط اقیانوسی به طور معمول برای عبور از اقیانوس اطلس بین اروپا و ایالات متحده و یا حتی بیشتر به جنوب امریکا یا آسیا سفر می کنند در حالی که کشتی های گردشی برای مسیرهای کوتاه تر را با توقف بیشتر در امتداد ساحل خطوط و یا در میان جزایر مختلف حمل می کنند. برای مدت طولانی کشتی های گردشی کوچکتر از اقیانوس پیماهای قدیمی بودند، اما در دهه ۱۹۸۰ این تغییر زمانی که کوت کلوستر مدیر خطوط نروژ کارائیب اس اس فرانس ( ۱۹۶۱ ) را خریداری کرد و او را تغییر داد به یک کشتی بزرگ گردشی که آن را به نام اس اس نروژ تغییر نام داد اتفاق افتاد. موفقیت او نشان داد که یک بازار بزرگ برای کشتی های گردشی وجود دارد. کلاس های متوالی از کشتی های بزرگتر دستور داده شد تا زمانی که خط کونارد کوئین الیزابت را به عنوان بزرگترین کشتی مسافری ساخت. کوئین الیزابت ۲ ( ۱۹۶۴ ) و آرام اس کوئین مری ۲ ( ۲۰۰۰ ) که در سال ۲۰۰۴ به کار گرفته شد گل سرسبد شرکت کونارد و پرچم دار کشتی های اقیانوس پیمای بزرگ هستند. مانند خطوط اقیانوس اطلس آن ها کشتی هایی سریع هستند و به شدت در برابر بلایای شمال اطلس مقاوم هستند. در اکتبر ۲۰۰۹ ام اس اوئیسیس آو دسیز جایگزین آرام اس کوئین مری ۲ شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکشتی های مسافربری فرابرهایی هستند که روزانه یا شبانه کوتاه مسافرت کرده و مسافران و وسایل نقلیه را حمل می کنند؛ خطوط اقیانوسی که به طور معمول کشتی هایی هستند که مسافر یا حمل مسافر و اغلب بار در خطوط طولانی تر را انجام می دهند؛ و کشتی های گردشی اغلب ترابری مسافر در سفرهای طولانی با امکانات ویژه را انجام می دهند. خطوط اقیانوس پیما نوعی سنتی از کشتی مسافربری است. این خطوط در سفرهای برنامه ریزی شده به تمام قسمت های ساکن در جهان حرکت می کنند. با ظهور هواپیماهای مسافری ترابری محموله های تخصصی خط سفر از بین رفت. اما با افزایش سفرهای دریایی برای لذت و سرگرمی در قسمت دوم قرن بیستم، اقیانوس ها برای کشتی های گردشی به عنوان شکل عمده ای از کشتی بزرگ مسافربری که شامل صدها تا هزاران نفر بودند منطقه فعالیت از اقیانوس اطلس شمالی به دریای کارائیب تغییر کردند. اگر چه برخی از کشتی ها دارای ویژگی های هر دو نوع هستند اولویت های طراحی دو شکل متفاوت هستند: سرعت و طراحی سنتی، در حالی که امکانات کشتی های گردشی ( استخر شنا، تئاتر، اتاق های توپ، کازینو، امکانات ورزشی، و غیره ) به جای سرعت است. این اولویت ها طرح های مختلفی را تولید می کند. علاوه بر این خطوط اقیانوسی به طور معمول برای عبور از اقیانوس اطلس بین اروپا و ایالات متحده و یا حتی بیشتر به جنوب امریکا یا آسیا سفر می کنند در حالی که کشتی های گردشی برای مسیرهای کوتاه تر را با توقف بیشتر در امتداد ساحل خطوط و یا در میان جزایر مختلف حمل می کنند. برای مدت طولانی کشتی های گردشی کوچکتر از اقیانوس پیماهای قدیمی بودند، اما در دهه ۱۹۸۰ این تغییر زمانی که کوت کلوستر مدیر خطوط نروژ کارائیب اس اس فرانس ( ۱۹۶۱ ) را خریداری کرد و او را تغییر داد به یک کشتی بزرگ گردشی که آن را به نام اس اس نروژ تغییر نام داد اتفاق افتاد. موفقیت او نشان داد که یک بازار بزرگ برای کشتی های گردشی وجود دارد. کلاس های متوالی از کشتی های بزرگتر دستور داده شد تا زمانی که خط کونارد کوئین الیزابت را به عنوان بزرگترین کشتی مسافری ساخت. کوئین الیزابت ۲ ( ۱۹۶۴ ) و آرام اس کوئین مری ۲ ( ۲۰۰۰ ) که در سال ۲۰۰۴ به کار گرفته شد گل سرسبد شرکت کونارد و پرچم دار کشتی های اقیانوس پیمای بزرگ هستند. مانند خطوط اقیانوس اطلس آن ها کشتی هایی سریع هستند و به شدت در برابر بلایای شمال اطلس مقاوم هستند. در اکتبر ۲۰۰۹ ام اس اوئیسیس آو دسیز جایگزین آرام اس کوئین مری ۲ شد.
wiki: کشتی مسافربری