کشتی ترابری گاز طبیعی مایع ( به انگلیسی: LNG carrier ) یک کشتی نفتکش طراحی شده برای ترابری ال ان جی می باشد. بازار گاز طبیعی مایع در سطح کل کشورهای جهان به سرعت در حال رشد بوده همچنین ناوگان ترابری این گونه گاز نیز رشد فوق العاده ای را تجربه می کند. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
اولین کشتی ترابری گاز طبیعی مایع، متان پایونیر با ظرفیت حمل ۵۰۳۴ تن در تاریخ ۲۵ ژانویه ۱۹۵۹ سواحل رودخانه کالکاسیو در خلیج لوئیزیانا را ترک کرد. این اولین حمل بین المللی محموله گاز طبیعی مایع و گذر از اقیانوس اطلس، برای تحویل به بریتانیا بود. توسعه سریع این تجارت تا به امروز، باعث ایجاد و ورود ناوگان کشتی های ترابری گاز مایع طبیعی تا ظرفیتهای ۲۶۶٬۰۰۰ مترمکعب، به دنیای دریانوردی و کشتیرانی سراسر جهان شده است. در پایان سال ۲۰۰۵ میلادی در مجموع ۲۰۳ کشتی از این گونه ساخته شده اند که تا کنون ۱۹۳ فروند از آنها در حال خدمت می باشند. در اواخر سال ۱۹۶۰ میلادی، امکان صادرات ال ان جی از آلاسکا به ژاپن، مهیا شد و در سال ۱۹۶۹ این تجارت آغاز گردید و برای این منظور، دو کشتی، هر یک با ظرفیت ۷۱٬۵۰۰ متر مکعب، در سوئد ساخته شد. در اوایل ۱۹۷۰، دولت ایالات متحده آمریکا، مؤسسات کشتی سازی آمریکایی را تشویق به ساخت کشتی ترابری گاز طبیعی مایع نموده و در این راستا نیز مجموعا ۱۶ کشتی گاز طبیعی مایع ساخته و به این تجارت وارد شدند.
امروزه ۴ سیستم برای مهار و ذخیره بی خطر گاز، در کشتی های حمل استفاده می شود. دو نوع شامل سیستم های خودحمایت و دو نوع دیگر شامل سیستم های غشایی که نوع اخیر توسط شرکت گاز ترانسپورت اند تکنیگاز ( GTT ) به ثبت رسیده است. یک روند به سمت استفاده از دو نوع سیستم مختلف غشاء و فرایندهای غشایی به جای سیستم های ذخیره سازی خود حمایت وجود دارد. علت این موضوع احتمالاً به دلیل استفاده مؤثر از شکل بدنه کشتی است که از هدر رفتن فضا بین مخازن محموله و مخازن بالاست جلوگیری می کند. به عنوان یک نتیجه، طراحی نوع ماس - Moss در مقایسه با طراحی غشاء از نظر ظرفیت حمل برابر اما برای حمل از طریق کانال سوئز به مراتب گران تر خواهد بود. با این حال، مخازن خود حمایت مستحکم تر هستند و دارای مقاومت بیشتری به نیروهای گردشی بوده، و احتمالاً در آینده برای ذخیره سازی دریایی که در آن آب و هوای نامناسب ( که تولید نیروی گردشی می کند ) یک عامل بسیار مهم می باشد، از این نوع مخازن خواهد شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین کشتی ترابری گاز طبیعی مایع، متان پایونیر با ظرفیت حمل ۵۰۳۴ تن در تاریخ ۲۵ ژانویه ۱۹۵۹ سواحل رودخانه کالکاسیو در خلیج لوئیزیانا را ترک کرد. این اولین حمل بین المللی محموله گاز طبیعی مایع و گذر از اقیانوس اطلس، برای تحویل به بریتانیا بود. توسعه سریع این تجارت تا به امروز، باعث ایجاد و ورود ناوگان کشتی های ترابری گاز مایع طبیعی تا ظرفیتهای ۲۶۶٬۰۰۰ مترمکعب، به دنیای دریانوردی و کشتیرانی سراسر جهان شده است. در پایان سال ۲۰۰۵ میلادی در مجموع ۲۰۳ کشتی از این گونه ساخته شده اند که تا کنون ۱۹۳ فروند از آنها در حال خدمت می باشند. در اواخر سال ۱۹۶۰ میلادی، امکان صادرات ال ان جی از آلاسکا به ژاپن، مهیا شد و در سال ۱۹۶۹ این تجارت آغاز گردید و برای این منظور، دو کشتی، هر یک با ظرفیت ۷۱٬۵۰۰ متر مکعب، در سوئد ساخته شد. در اوایل ۱۹۷۰، دولت ایالات متحده آمریکا، مؤسسات کشتی سازی آمریکایی را تشویق به ساخت کشتی ترابری گاز طبیعی مایع نموده و در این راستا نیز مجموعا ۱۶ کشتی گاز طبیعی مایع ساخته و به این تجارت وارد شدند.
امروزه ۴ سیستم برای مهار و ذخیره بی خطر گاز، در کشتی های حمل استفاده می شود. دو نوع شامل سیستم های خودحمایت و دو نوع دیگر شامل سیستم های غشایی که نوع اخیر توسط شرکت گاز ترانسپورت اند تکنیگاز ( GTT ) به ثبت رسیده است. یک روند به سمت استفاده از دو نوع سیستم مختلف غشاء و فرایندهای غشایی به جای سیستم های ذخیره سازی خود حمایت وجود دارد. علت این موضوع احتمالاً به دلیل استفاده مؤثر از شکل بدنه کشتی است که از هدر رفتن فضا بین مخازن محموله و مخازن بالاست جلوگیری می کند. به عنوان یک نتیجه، طراحی نوع ماس - Moss در مقایسه با طراحی غشاء از نظر ظرفیت حمل برابر اما برای حمل از طریق کانال سوئز به مراتب گران تر خواهد بود. با این حال، مخازن خود حمایت مستحکم تر هستند و دارای مقاومت بیشتری به نیروهای گردشی بوده، و احتمالاً در آینده برای ذخیره سازی دریایی که در آن آب و هوای نامناسب ( که تولید نیروی گردشی می کند ) یک عامل بسیار مهم می باشد، از این نوع مخازن خواهد شد.
