سفر کشتی ام اس سنت لوئیس سفر مشهور کشتی اقیانوس پیمای آلمانی ام اس سنت لوئیس ( MS St. Louis ) در سال ۱۹۳۹ می باشد. در این سفر، کاپیتان کشتی، "گوستاو شرودر" ( Gustav Schröder ) تلاش کرد که برای ۹۳۷ پناهجوی یهودی آلمانی پناهگاهی بیابد. پس از اینکه کشورهای کوبا، آمریکا و کانادا از ورود این پناهجویان ممانعت کردند، کاپیتان کشتی را به اروپا برگرداند و در کشورهای مختلف اروپایی برای پناهجویان محل اقامت پیدا کرد. بسیاری از این کشورهای اروپایی بعدها به اشغال آلمان نازی درآمدند و یهودیان ساکن این کشورها به اردوگاه های کار اجباری آلمانیها منتقل شدند. برخی از مورخان معتقدند که حدود ۱/۴ این پناهجویان در اردوگاه های کار اجباری آلمانی ها جان باختند.
... [مشاهده متن کامل]
این سفر در کتابی به نام «سفر نفرین شدگان» ( Voyage of the Damned ) ( نویسندگان: گوردون توماس و ماکس مورگان، سال انتشار:۱۹۷۴ ) توصیف شده است و فیلمی به همین عنوان نیز در سال ۱۹۷۶ ساخته شده است.
کشتی سنت لوئیس سفرهای طبق برنامه از هامبورگ آلمان به هالیفاکس کانادا و نیویورک داشت و سفرهای تفریحی به جزایر دریای کارائیب انجام می داد. این کشتی علاوه بر سفرهای اقیانوسی ( بین اروپا و آمریکا ) برای سفرهای تفریحی نیز تسهیلاتی داشت.
در ۱۳ می۱۹۳۹، کشتی سنت لوئیس با کاپیتانی گوستاو شرودر، حامل ۹۳۰ یهودی عموماً آلمانی و ۷ نفر غیر یهودی، از هامبورگ به مقصد کوبا روانه شد. قصد مسافران یهودی فرار از دستگیری توسط نازیها بود. با ورود کشتی به کوبا، دولت کوبا مانع ورود مسافران به کوبا تحت عنوان توریست یا پناهجو شد. مسافران مجوز ورود به کوبا را خریداری کرده بودند اما قوانین مربوط به مهاجرت و مسافرت توریستی در کوبا تغییر یافته بود. در مذاکرات بین مسافران و دولت کوبا، دولت کوبا ۵۰۰دلار به عنوان هزینه ویزای مسافرتی درخواست کرد. بسیاری از مسافران چنین مبلغی نداشتند و دو نفر از مسافران تلاش به خودکشی کردند. ۲۳ نفر از مسافران در هاوانا از کشتی پیاده شدند.
در اوایل سال ۱۹۳۹، کوبا با تصویب "مصوبه ۵۵" بین توریستها و پناهجوها تفاوت قایل شده بود. پناهجوها موظف بودند که علاوه بر ویزا، مبلغ ۵۰۰دلار نیز پرداخت کنند اما توریستها از پرداخت چنین مبلغی معاف بودند. با وجود اینکه مصوبه ۵۵ بین توریست و پناهجو تفاوت قایل می شد، این مصوبه روشن نمی کرد که دقیقاً چه تفاوتی بین توریست و پناهجو وجود دارد. مدیر امور مهاجرت، مانوئل بنیتز Manuel Benitez از این نقیصه قانونی استفاده کرد و مسافران کشتی را توریست خواند و توانست مجوزهای ورودی را به مسافران کشتی به قیمت ۱۵۰ دلار بفروشد. رئیس جمهور کوبا، فردریکو لاردو برو Frederico Laredo Bru به این مسئله پی برد و با توجه به خشم عمومی در کوبا نسبت به ورود پناهجویان جدید و وضع نامناسب اقتصادی کوبا، مصوبه جدیدی به نام مصوبه ۹۳۷ تصویب کرد و نقص قانونی موجود در مصوبه ۵۵ را از بین برد.
... [مشاهده متن کامل]
این سفر در کتابی به نام «سفر نفرین شدگان» ( Voyage of the Damned ) ( نویسندگان: گوردون توماس و ماکس مورگان، سال انتشار:۱۹۷۴ ) توصیف شده است و فیلمی به همین عنوان نیز در سال ۱۹۷۶ ساخته شده است.
کشتی سنت لوئیس سفرهای طبق برنامه از هامبورگ آلمان به هالیفاکس کانادا و نیویورک داشت و سفرهای تفریحی به جزایر دریای کارائیب انجام می داد. این کشتی علاوه بر سفرهای اقیانوسی ( بین اروپا و آمریکا ) برای سفرهای تفریحی نیز تسهیلاتی داشت.
در ۱۳ می۱۹۳۹، کشتی سنت لوئیس با کاپیتانی گوستاو شرودر، حامل ۹۳۰ یهودی عموماً آلمانی و ۷ نفر غیر یهودی، از هامبورگ به مقصد کوبا روانه شد. قصد مسافران یهودی فرار از دستگیری توسط نازیها بود. با ورود کشتی به کوبا، دولت کوبا مانع ورود مسافران به کوبا تحت عنوان توریست یا پناهجو شد. مسافران مجوز ورود به کوبا را خریداری کرده بودند اما قوانین مربوط به مهاجرت و مسافرت توریستی در کوبا تغییر یافته بود. در مذاکرات بین مسافران و دولت کوبا، دولت کوبا ۵۰۰دلار به عنوان هزینه ویزای مسافرتی درخواست کرد. بسیاری از مسافران چنین مبلغی نداشتند و دو نفر از مسافران تلاش به خودکشی کردند. ۲۳ نفر از مسافران در هاوانا از کشتی پیاده شدند.
در اوایل سال ۱۹۳۹، کوبا با تصویب "مصوبه ۵۵" بین توریستها و پناهجوها تفاوت قایل شده بود. پناهجوها موظف بودند که علاوه بر ویزا، مبلغ ۵۰۰دلار نیز پرداخت کنند اما توریستها از پرداخت چنین مبلغی معاف بودند. با وجود اینکه مصوبه ۵۵ بین توریست و پناهجو تفاوت قایل می شد، این مصوبه روشن نمی کرد که دقیقاً چه تفاوتی بین توریست و پناهجو وجود دارد. مدیر امور مهاجرت، مانوئل بنیتز Manuel Benitez از این نقیصه قانونی استفاده کرد و مسافران کشتی را توریست خواند و توانست مجوزهای ورودی را به مسافران کشتی به قیمت ۱۵۰ دلار بفروشد. رئیس جمهور کوبا، فردریکو لاردو برو Frederico Laredo Bru به این مسئله پی برد و با توجه به خشم عمومی در کوبا نسبت به ورود پناهجویان جدید و وضع نامناسب اقتصادی کوبا، مصوبه جدیدی به نام مصوبه ۹۳۷ تصویب کرد و نقص قانونی موجود در مصوبه ۵۵ را از بین برد.
