کشته سوز. [ ک ُ ت َ / ت ِ ] ( اِ مرکب ) ظرفی که در آن شمع را سوزانند و کشته گردانند. چراغدان.شمعسوز. ( آنندراج ) : در خدمت شاه و تاج وارد اطاق مرصع خانه تاج الدوله شد که پشتی و مخده مرصع و مسند مرصع و متکاهای مرصع و دشکهای مرصع و کشته سوز و مجمرهای مرصع در آن اطاق بود. ( تاریخ عضدی ).
فرهنگ فارسی
ظرفی که در آن شمع را سوزانند و کشته گردانند . شمع سوز
