کشتارهای پیاشنیتسا مجموعه ای از کشتارهای جمعی بودند که توسط آلمان نازی در جریان جنگ جهانی دوم، میان پاییز ۱۹۳۹ و بهار ۱۹۴۰ در ویلکا پیاشنیتسا در نزدیکی ویهرووو رخ دادند.
تعداد دقیق کشته شدگان ناشناخته است، اما تخمین ها میان ۱۲٬۰۰۰ تا ۱۴٬۰۰۰ قربانی را شامل می شوند. بیشتر آنها روشنفکران لهستانی از پومرانی گدانسک بودند، اما لهستانی ها، یهودیان، چک ها و زندانیان آلمانی بیمارستان های روان پزشکی موجود در دولت عمومی و رایش سوم نیز شامل کشته ها می شدند. پس از اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف، پیاشنیتسا بزرگترین محل کشتار غیرنظامیان لهستانی توسط آلمانی ها در پومرانی بود و به همین دلیل، گاه به عنوان «کاتین دوم» یا کاتین پومرانی» شناخته می شود. این کشتار نخستین قساوت نازی ها با ابعاد بزرگ در لهستان اشغالی بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از حمله آلمان به لهستان، جمعیت لهستانی و کاشوبی پومرانی گدانسک بلافاصله زیر فضای ترس و وحشت سنگین قرار گرفتند. اسیران جنگی، و همچنین بسیاری از روشنفکران و رهبران جامعه لهستان، کشته شدند. بسیاری از جنایات، با تأیید رسمی، توسط گروه های موسوم به «فولکس دویچه زلبست شوتز» صورت گرفتند که سازمان های شبه نظامی متشکل از آلمانی تبارهای بومی منطقه با تابعیت پیشتر لهستانی بودند. آنها، به نوبه خود، برای شرکت در خشونت و کشتار توسط گاولایتر دانتسیگ - پروس غربی، آلبرت فورستر، تحریک شدند. او در یک سخنرانی در هتل پروزینسکی در ویهرووو آلمانی تبارهای بومی را تحریک کرد تا به لهستانی ها حمله کنند و گفت «ما باید لهستانی های شپش زده، و نخست با کسانی آغاز کنیم که در گهواره هستند … من سرنوشت لهستانی ها را به دستان شما می سپارم، شما می توانید با آن ها هر آنچه می خواهید انجام دهید». جمعیت گردآمده در جلوی هتل شعار «سگ های لهستانی را بکشید!» و «مرگ بر لهستانی ها» سر می دادند. زلبست شوتز در کشتارهای اولیه در پیاشنیتسا شرکت داشت، و بسیاری از اعضای آنها بعدها به تشکیلات پلیس و اس اس پیوستند و کشتارها را تا پاییز ۱۹۴۰ ادامه دادند.
اقدامات سازمان یافته با هدف از میان بردن جمعیت لهستانی منطقه، با این حال، تنها پس از پایان عملیات در سپتامبر، با اینتلیگنتساکتسیون پومرانی که بخشی از اینتلیگنتساکتسیون کلی آلمان نازی با هدف نابودی نخبگان لهستان بود، آغاز شدند. اهداف اصلی آن عملیات روشنفکران لهستانی بود که توسط نازی ها مقصر اعمال سیاست های هوادار لهستان در کریدور لهستان در جمهوری دوم آن کشور شناخته شده بودند. لهستانی های تحصیل کرده نیز در چشم نازی ها به عنوان مانع اصلی آلمانی سازی کامل از پیش برنامه ریزی شدهٔ منطقه دیده می شدند.
تعداد دقیق کشته شدگان ناشناخته است، اما تخمین ها میان ۱۲٬۰۰۰ تا ۱۴٬۰۰۰ قربانی را شامل می شوند. بیشتر آنها روشنفکران لهستانی از پومرانی گدانسک بودند، اما لهستانی ها، یهودیان، چک ها و زندانیان آلمانی بیمارستان های روان پزشکی موجود در دولت عمومی و رایش سوم نیز شامل کشته ها می شدند. پس از اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف، پیاشنیتسا بزرگترین محل کشتار غیرنظامیان لهستانی توسط آلمانی ها در پومرانی بود و به همین دلیل، گاه به عنوان «کاتین دوم» یا کاتین پومرانی» شناخته می شود. این کشتار نخستین قساوت نازی ها با ابعاد بزرگ در لهستان اشغالی بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از حمله آلمان به لهستان، جمعیت لهستانی و کاشوبی پومرانی گدانسک بلافاصله زیر فضای ترس و وحشت سنگین قرار گرفتند. اسیران جنگی، و همچنین بسیاری از روشنفکران و رهبران جامعه لهستان، کشته شدند. بسیاری از جنایات، با تأیید رسمی، توسط گروه های موسوم به «فولکس دویچه زلبست شوتز» صورت گرفتند که سازمان های شبه نظامی متشکل از آلمانی تبارهای بومی منطقه با تابعیت پیشتر لهستانی بودند. آنها، به نوبه خود، برای شرکت در خشونت و کشتار توسط گاولایتر دانتسیگ - پروس غربی، آلبرت فورستر، تحریک شدند. او در یک سخنرانی در هتل پروزینسکی در ویهرووو آلمانی تبارهای بومی را تحریک کرد تا به لهستانی ها حمله کنند و گفت «ما باید لهستانی های شپش زده، و نخست با کسانی آغاز کنیم که در گهواره هستند … من سرنوشت لهستانی ها را به دستان شما می سپارم، شما می توانید با آن ها هر آنچه می خواهید انجام دهید». جمعیت گردآمده در جلوی هتل شعار «سگ های لهستانی را بکشید!» و «مرگ بر لهستانی ها» سر می دادند. زلبست شوتز در کشتارهای اولیه در پیاشنیتسا شرکت داشت، و بسیاری از اعضای آنها بعدها به تشکیلات پلیس و اس اس پیوستند و کشتارها را تا پاییز ۱۹۴۰ ادامه دادند.
اقدامات سازمان یافته با هدف از میان بردن جمعیت لهستانی منطقه، با این حال، تنها پس از پایان عملیات در سپتامبر، با اینتلیگنتساکتسیون پومرانی که بخشی از اینتلیگنتساکتسیون کلی آلمان نازی با هدف نابودی نخبگان لهستان بود، آغاز شدند. اهداف اصلی آن عملیات روشنفکران لهستانی بود که توسط نازی ها مقصر اعمال سیاست های هوادار لهستان در کریدور لهستان در جمهوری دوم آن کشور شناخته شده بودند. لهستانی های تحصیل کرده نیز در چشم نازی ها به عنوان مانع اصلی آلمانی سازی کامل از پیش برنامه ریزی شدهٔ منطقه دیده می شدند.
