کشتار کفرقاسم در ۲۹ اکتبر ۱۹۵۶ در روستای عرب نشین کفرقاسم در مرز بین کرانه باختری رود اردن و اسرائیل در آستانه بحران سوئز به وقوع پیوست. چندین افسر و سرباز پلیس مرزبانی اسرائیل در خلال دستور منع رفت و آمد در ۹ حادثه تیراندازی جداگانه بسوی غیرنظامیان عرب که در حال بازگشت از محل کار خود بوده و از دستور منع رفت وآمد بی خبر بودند تیراندازی نموده که منجر به کشته شدن ۴۸ تن شامل ۱۹ مرد، ۶ زن، ۷ پسر بچه ( ۸ تا ۱۳ ساله ) ، ۱۰ پسر نوجوان ( ۱۴ تا ۱۷ ساله ) و ۶ دختر ( ۱۲ تا ۱۵ساله ) گردید. منابع عربی معمولاً تعداد کشته ها را ۴۹ نفر ذکر می کنند، زیرا شامل فرزند متولد نشده یکی از زنان می شود.
... [مشاهده متن کامل]
در روز اول جنگ سوئز، سرویس اطلاعاتی اسرائیل انتظار داشت که اردن از جانب مصر وارد جنگ شود. بر اساس این اطلاعات، سربازان در امتداد مرز اسرائیل و اردن مستقر شدند. از طرفی از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۶، شهروندان عرب توسط اسرائیل به عنوان جمعیتی متخاصم تلقی می شدند و مراکز عمده جمعیت عرب توسط ادارات نظامی اداره و به چندین ناحیه تقسیم می شدند. به این ترتیب، به چندین گردان از پلیس مرزی اسرائیل، به فرماندهی فرمانده تیپ نیروهای دفاعی اسرائیل، سرهنگ یساکار شادمی ( Yīssāšḵār shadmi ) دستور داده شد تا دفاع از بخشی نزدیک به مرز که رسماً به عنوان منطقه مرکزی شناخته می شود را به عهده بگیرد. در روز حادثه ارتش اسرائیل دستور داد تا تمام روستاهای عرب نشین نزدیک مرز اردن از ساعت ۵ بعدازظهر تحت مقررات منع آمد و شد حکومت نظامی قرار گیرند. تا ساعت ۶ صبح روز بعد قرار بود هر عرب در خیابان ها مشاهده شد تیرباران شود. این دستور قبل از اطلاع بیشتر اعراب روستاها به واحدهای پلیس مرزی داده شد. بسیاری از آنها در آن زمان سر کار بودند. صبح آن روز، شادمی که مسئولیت آن منطقه را بر عهده داشت، دستور دریافت تمام اقدامات پیشگیرانه برای اطمینان از آرامش در مرز اردن را دریافت کرد. به ابتکار شادمی، مقررات منع تردد شبانه در دوازده روستای تحت صلاحیت وی از ساعات معمول تغییر یافت. شادمی سپس تمامی فرماندهان گردان های گشت مرزی را تحت فرمان خود جمع کرد و بنا به گزارش ها به آنها دستور داد که به هر روستایی که مقررات منع آمد و شد را نقض می کنند، تیراندازی کنند. مقررات جدید منع رفت و آمد در غیاب کارگرانی که سر کار بودند و از قوانین جدید بی اطلاع بودند وضع شده. ساعت ۱۶:۳۰ به مسئول ( مختار ) روستای کفر قاسم زمان جدید اطلاع رسانی شد. او پرسید تکلیف حدود ۴۰۰ روستایی که در خارج از روستا در مزارع کار می کنند و از زمان جدید بی خبر هستند چه می شود؟ یک افسر به او اطمینان داد که از آنها مراقبت خواهد شد اما بین ساعت پنج تا شش و نیم عصر توسط جوخه مستقر در کفرقاسم به رهبری ستوان گابریل دهان ( Gabriel Dahan ) طی ۹ حادثه تیراندازی جداگانه، مجموعاً ۴۸ نفر کشته شدند بسیاری از مجروحان بدون مراقبت رها شدند و به دلیل منع رفت و آمد ۲۴ ساعته، خانواده هایشان قادر به کمک رسانی نبودند. افرادی از روستای جلجولیه در نزدیکی آنجا برای جمع آوری اجساد برده شده و سپس در گور دسته جمعی دفن شدند. هنگامی که منع رفت و آمد به پایان رسید، مردم به کمک مجروحان در خیابان شتافته و با کامیون به بیمارستان ها منتقل کردند هیچ روستایی در سایر روستاهای تحت کنترل شادمی مورد اصابت گلوله قرار نگرفت، زیرا فرماندهان محلی با نگه داشتن آتش، از دستورات شادمی و سرگرد شاموئل مالینکی ( Shmuel Malinki ) سرپیچی نموده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
در روز اول جنگ سوئز، سرویس اطلاعاتی اسرائیل انتظار داشت که اردن از جانب مصر وارد جنگ شود. بر اساس این اطلاعات، سربازان در امتداد مرز اسرائیل و اردن مستقر شدند. از طرفی از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۶، شهروندان عرب توسط اسرائیل به عنوان جمعیتی متخاصم تلقی می شدند و مراکز عمده جمعیت عرب توسط ادارات نظامی اداره و به چندین ناحیه تقسیم می شدند. به این ترتیب، به چندین گردان از پلیس مرزی اسرائیل، به فرماندهی فرمانده تیپ نیروهای دفاعی اسرائیل، سرهنگ یساکار شادمی ( Yīssāšḵār shadmi ) دستور داده شد تا دفاع از بخشی نزدیک به مرز که رسماً به عنوان منطقه مرکزی شناخته می شود را به عهده بگیرد. در روز حادثه ارتش اسرائیل دستور داد تا تمام روستاهای عرب نشین نزدیک مرز اردن از ساعت ۵ بعدازظهر تحت مقررات منع آمد و شد حکومت نظامی قرار گیرند. تا ساعت ۶ صبح روز بعد قرار بود هر عرب در خیابان ها مشاهده شد تیرباران شود. این دستور قبل از اطلاع بیشتر اعراب روستاها به واحدهای پلیس مرزی داده شد. بسیاری از آنها در آن زمان سر کار بودند. صبح آن روز، شادمی که مسئولیت آن منطقه را بر عهده داشت، دستور دریافت تمام اقدامات پیشگیرانه برای اطمینان از آرامش در مرز اردن را دریافت کرد. به ابتکار شادمی، مقررات منع تردد شبانه در دوازده روستای تحت صلاحیت وی از ساعات معمول تغییر یافت. شادمی سپس تمامی فرماندهان گردان های گشت مرزی را تحت فرمان خود جمع کرد و بنا به گزارش ها به آنها دستور داد که به هر روستایی که مقررات منع آمد و شد را نقض می کنند، تیراندازی کنند. مقررات جدید منع رفت و آمد در غیاب کارگرانی که سر کار بودند و از قوانین جدید بی اطلاع بودند وضع شده. ساعت ۱۶:۳۰ به مسئول ( مختار ) روستای کفر قاسم زمان جدید اطلاع رسانی شد. او پرسید تکلیف حدود ۴۰۰ روستایی که در خارج از روستا در مزارع کار می کنند و از زمان جدید بی خبر هستند چه می شود؟ یک افسر به او اطمینان داد که از آنها مراقبت خواهد شد اما بین ساعت پنج تا شش و نیم عصر توسط جوخه مستقر در کفرقاسم به رهبری ستوان گابریل دهان ( Gabriel Dahan ) طی ۹ حادثه تیراندازی جداگانه، مجموعاً ۴۸ نفر کشته شدند بسیاری از مجروحان بدون مراقبت رها شدند و به دلیل منع رفت و آمد ۲۴ ساعته، خانواده هایشان قادر به کمک رسانی نبودند. افرادی از روستای جلجولیه در نزدیکی آنجا برای جمع آوری اجساد برده شده و سپس در گور دسته جمعی دفن شدند. هنگامی که منع رفت و آمد به پایان رسید، مردم به کمک مجروحان در خیابان شتافته و با کامیون به بیمارستان ها منتقل کردند هیچ روستایی در سایر روستاهای تحت کنترل شادمی مورد اصابت گلوله قرار نگرفت، زیرا فرماندهان محلی با نگه داشتن آتش، از دستورات شادمی و سرگرد شاموئل مالینکی ( Shmuel Malinki ) سرپیچی نموده بودند.
