کشتار چِنتستوخووا که به آن دوشنبه خونین نیز گفته می شود، توسط نیروهای ورماخت آلمان نازی از روز چهارم جنگ جهانی دوم در شهر چنتستوخووا در لهستان میان ۴ تا ۶ سپتامبر ۱۹۳۹ رخ داد. تیراندازی، ضرب و شتم و چپاول، به مدت سه روز در بیش از دوازده مکان جداگانه در اطراف شهر صورت پذیرفتند. حدود ۱٬۱۴۰ غیرنظامی لهستانی ( ۱۵۰ تن یهودی ) کشته شدند.
... [مشاهده متن کامل]
مقر فرماندهی هنگ، واقع در ۲۰ کیلومتری جنوب شهر، عصر ۴ سپتامبر گزارشی از یگان های آلمانی هنگ ۴۲ ( لشکر ۴۶ پیاده نظام ( ورماخت ) ) دریافت کرد، مبنی بر اینکه آن ها در دو حادثه مختلف مورد حمله «پارتیزان های لهستانی» قرار گرفته اند؛ یکی در حیاط دانشکده فنی که هنگ در آن مستقر بود و دیگری شامل یک ستونی از اسیران که توسط هنگ ۹۷ محافظت می شدند. سربازان آلمانی ادعا کردند که از یکی از خانه های نزدیک محل استقرارشان مورد اصابت گلوله قرار گرفته اند.
با این حال، گزارش ها و شهادت های بعدی سربازان نشان از آن دارند که هیچ یک از شاهدان آلمانی قادر به توصیف مهاجمان فرضی نبوده اند. در بازرسی از خانه هایی که پس از کشتار صورت گرفت، «افراد مشکوک» پیدا نشدند. به گفته یوخن بهلر، تاریخ دان آلمانی، تیراندازی ها به مردم نخست احتمالاً به دلیل وحشت زدگی و فشار عصبی توسط سربازان آلمانی صورت گرفتند، و سپس آن ها داستانی دربارهٔ «پارتیزان های لهستانی» اختراع کرده اند تا بهانه ای برای اقدامات عجولانه و کشتار متعاقب آن ساخته باشند. به گفته یک شاهد عینی لهستانی این رویداد، که دستگیر شده و در میان ستونی از اسیران لهستانی تحت مراقبت آلمانی ها قرار داشت، سربازان ورماخت با مسلسل به ستون زندانیان شلیک کردند که باعث وحشت افرادی شد که تلاش داشتند از مرگ برهند. در نتیجه این امر، نگهبانانی که ستون را محتفظت می کردند اقدام به تیراندازی وحشیانه به سوی آن ها کردند. در این تیراندازی، حدود ۲۰۰ فرد لهستانی و یهودی جان خود را از دست دادند.
پس از اینکه نخستین تیراندازی بی هدف متوقف شد، بخش دوم این کشتار در قسمت دیگری از شهر روی داد. طبق شهادت هلنا اشپیلمان در کمیته تاریخی یهودی، سربازان آلمانی غیرنظامیان لهستانی و یهودی را از خانه های خود به صف کشیده و آن ها را ناچار به راهپیمایی به سوی میدان مگناکی، مقابل کلیسای جامع شهر جمع کردند. در آنجا همه آنها ناچار شدند رو به زمین دراز بکشند و هر کسی که حرکت می کرد، مورد اصابت گلوله قرار می گرفت. در کل چندین هزار تن از جمله افراد کهنسال، کودکان و زنان حضور داشتند. سرهنگ دوم اوبه، مسئول واحدهای ورماخت که کشتار را انجام دادند ( و نویسندهٔ گزارش به فرماندهی هنگ که «پارتیزان های لهستانی» را مقصر تیراندازی معرفی کرد ) تخمین زدند که حدود ۱۰ هزار تن در میدان به صف کشیده شده بودند. تخمین های مشابهی از تعداد افراد گردآوری شده توسط شاهدان عینی و بازماندگان ارائه شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
مقر فرماندهی هنگ، واقع در ۲۰ کیلومتری جنوب شهر، عصر ۴ سپتامبر گزارشی از یگان های آلمانی هنگ ۴۲ ( لشکر ۴۶ پیاده نظام ( ورماخت ) ) دریافت کرد، مبنی بر اینکه آن ها در دو حادثه مختلف مورد حمله «پارتیزان های لهستانی» قرار گرفته اند؛ یکی در حیاط دانشکده فنی که هنگ در آن مستقر بود و دیگری شامل یک ستونی از اسیران که توسط هنگ ۹۷ محافظت می شدند. سربازان آلمانی ادعا کردند که از یکی از خانه های نزدیک محل استقرارشان مورد اصابت گلوله قرار گرفته اند.
با این حال، گزارش ها و شهادت های بعدی سربازان نشان از آن دارند که هیچ یک از شاهدان آلمانی قادر به توصیف مهاجمان فرضی نبوده اند. در بازرسی از خانه هایی که پس از کشتار صورت گرفت، «افراد مشکوک» پیدا نشدند. به گفته یوخن بهلر، تاریخ دان آلمانی، تیراندازی ها به مردم نخست احتمالاً به دلیل وحشت زدگی و فشار عصبی توسط سربازان آلمانی صورت گرفتند، و سپس آن ها داستانی دربارهٔ «پارتیزان های لهستانی» اختراع کرده اند تا بهانه ای برای اقدامات عجولانه و کشتار متعاقب آن ساخته باشند. به گفته یک شاهد عینی لهستانی این رویداد، که دستگیر شده و در میان ستونی از اسیران لهستانی تحت مراقبت آلمانی ها قرار داشت، سربازان ورماخت با مسلسل به ستون زندانیان شلیک کردند که باعث وحشت افرادی شد که تلاش داشتند از مرگ برهند. در نتیجه این امر، نگهبانانی که ستون را محتفظت می کردند اقدام به تیراندازی وحشیانه به سوی آن ها کردند. در این تیراندازی، حدود ۲۰۰ فرد لهستانی و یهودی جان خود را از دست دادند.
پس از اینکه نخستین تیراندازی بی هدف متوقف شد، بخش دوم این کشتار در قسمت دیگری از شهر روی داد. طبق شهادت هلنا اشپیلمان در کمیته تاریخی یهودی، سربازان آلمانی غیرنظامیان لهستانی و یهودی را از خانه های خود به صف کشیده و آن ها را ناچار به راهپیمایی به سوی میدان مگناکی، مقابل کلیسای جامع شهر جمع کردند. در آنجا همه آنها ناچار شدند رو به زمین دراز بکشند و هر کسی که حرکت می کرد، مورد اصابت گلوله قرار می گرفت. در کل چندین هزار تن از جمله افراد کهنسال، کودکان و زنان حضور داشتند. سرهنگ دوم اوبه، مسئول واحدهای ورماخت که کشتار را انجام دادند ( و نویسندهٔ گزارش به فرماندهی هنگ که «پارتیزان های لهستانی» را مقصر تیراندازی معرفی کرد ) تخمین زدند که حدود ۱۰ هزار تن در میدان به صف کشیده شده بودند. تخمین های مشابهی از تعداد افراد گردآوری شده توسط شاهدان عینی و بازماندگان ارائه شده اند.
