قتل های لردزبورگ تیراندازی منجر به مرگ به دو مرد مسن به نام توشیرو کوباتا و هیروتا ایزومورا در اردوگاهی در خارج از لوردسبورگ، نیومکزیکو در ۲۷ ژوئیه ۱۹۴۲ می باشد. تیرانداز سرباز یکم کلارنس برلسون بود که ابتدا به قتل متهم شد ولی بعداً با ادعای اینکه وی تحت پروتکل نظامی عمل می کرده از اتهام ارتکاب قتل تبرئه شد.
... [مشاهده متن کامل]
اردوگاه لردسبورگ در اصل یک اردوگاه برای دشمن بیگانه بود که توسط وزارت دادگستری اداره می شد. ساخت و ساز اردوگاه مدت کوتاهی پس از حمله به پرل هاربر در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ آغاز شد و سایت انتخاب شده برای این مجتمع در خارج از شهر لردسبورگ در گوشه جنوب شرقی نیومکزیکو در خارج بیابانی کوچک بود. اردوگاه شامل سه مجتمع بود که هر کدام به بازداشتگاه توالت و غیره مجهز بودند. اولین گروه از بازداشتی ها، که همگی مردانی از کالیفرنیا بودند، در اولین هفته ژوئن ۱۹۴۲ وارد اردوگاه شدند و باقی آن ها در روزهای بعدی به آن ها ملحق شدند. آن ها به توسط اف بی آی "به طور بالقوه خطرناک" در نظر گرفته شده بودند و گفته شده بود که "حبس برای امنیت ملی ضروری است. "
حادثه تاریخ ۲۷ ژوئیه اولین مورد تیراندازی منجر به مرگ در اردوگاه لوردسبورگ نبود. اگر چه وزارت دادگستری اردوگاه را اداره می کرد این ارتش ایالات متحده بود که مسئول آوردن بازداشتی ها از طریق راه آهن جنوب اقیانوس آرام بود. به منظور جلوگیری از وحشت ساکنان محلی ارتش بازداشتی ها را در ایستگاه راه آهنی که با نام اولموریس شناخته می شد و حدود دو مایل از اردوگاه فاصله داشت دیرهنگام در شب یا درصبح خیلی زود از واگن پیاده می کرد و آن ها را از طریق بیابان پیاده به سمت اردوگاه می برد. پیغامی که در سال ۱۹۷۸ آزاد شد یکی از این راهپیمایی های شبانه را توضیح می دهد: "یکی بازداشتی سالمند پا به فرار گذاشت و با وجود آنکه دوستانش به ژاپنی به او هشدار می دادند نگهبان مرتب به او "ایست می داد!" با این حال او در وحشت به دویدن ادامه داد تا هنگامی که به ضرب گلوله کشته شد.
در شب ۲۷ ژوئیه ۱۹۴۲ گروهی متشکل از ۱۴۷ مرد ژاپنی در حال انتقال به اردوگاه لردسبورگ از اردوگاه دیگری در فورت لینکلن داکوتای شمالی بودند. پس از پیاده شدن از قطار در اولموریس توسیهیرو کوباتا و هیروتا ایسومورا در پی بقیه به راه افتادند. هر دو در اواخر دهه پنجاه زندگی شان بودند و نمی توانستند همپای بقیه راه بروند. بنا به گفته دوستش، هیروشی آیساوا، کوباتا برای شانزده سال از بیماری سل برنج برده بود. فوکوجیرو هوشیا، یکی از دوستان خوب ایسومورا گزارش داده که "ستون فقرات او یک سال پیشتر بر اثر سقوط از قایق در کمپ بیمارک در داکوتای شمالی آسیب دیده بود و او با یک مقدار خم شدن می توانست راه برود" همچنین گفته شده که "کل بدن هوشیا هنگام ایستادن میلرزید" و او اصلاً توان دویدن نداشت.
... [مشاهده متن کامل]
اردوگاه لردسبورگ در اصل یک اردوگاه برای دشمن بیگانه بود که توسط وزارت دادگستری اداره می شد. ساخت و ساز اردوگاه مدت کوتاهی پس از حمله به پرل هاربر در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ آغاز شد و سایت انتخاب شده برای این مجتمع در خارج از شهر لردسبورگ در گوشه جنوب شرقی نیومکزیکو در خارج بیابانی کوچک بود. اردوگاه شامل سه مجتمع بود که هر کدام به بازداشتگاه توالت و غیره مجهز بودند. اولین گروه از بازداشتی ها، که همگی مردانی از کالیفرنیا بودند، در اولین هفته ژوئن ۱۹۴۲ وارد اردوگاه شدند و باقی آن ها در روزهای بعدی به آن ها ملحق شدند. آن ها به توسط اف بی آی "به طور بالقوه خطرناک" در نظر گرفته شده بودند و گفته شده بود که "حبس برای امنیت ملی ضروری است. "
حادثه تاریخ ۲۷ ژوئیه اولین مورد تیراندازی منجر به مرگ در اردوگاه لوردسبورگ نبود. اگر چه وزارت دادگستری اردوگاه را اداره می کرد این ارتش ایالات متحده بود که مسئول آوردن بازداشتی ها از طریق راه آهن جنوب اقیانوس آرام بود. به منظور جلوگیری از وحشت ساکنان محلی ارتش بازداشتی ها را در ایستگاه راه آهنی که با نام اولموریس شناخته می شد و حدود دو مایل از اردوگاه فاصله داشت دیرهنگام در شب یا درصبح خیلی زود از واگن پیاده می کرد و آن ها را از طریق بیابان پیاده به سمت اردوگاه می برد. پیغامی که در سال ۱۹۷۸ آزاد شد یکی از این راهپیمایی های شبانه را توضیح می دهد: "یکی بازداشتی سالمند پا به فرار گذاشت و با وجود آنکه دوستانش به ژاپنی به او هشدار می دادند نگهبان مرتب به او "ایست می داد!" با این حال او در وحشت به دویدن ادامه داد تا هنگامی که به ضرب گلوله کشته شد.
در شب ۲۷ ژوئیه ۱۹۴۲ گروهی متشکل از ۱۴۷ مرد ژاپنی در حال انتقال به اردوگاه لردسبورگ از اردوگاه دیگری در فورت لینکلن داکوتای شمالی بودند. پس از پیاده شدن از قطار در اولموریس توسیهیرو کوباتا و هیروتا ایسومورا در پی بقیه به راه افتادند. هر دو در اواخر دهه پنجاه زندگی شان بودند و نمی توانستند همپای بقیه راه بروند. بنا به گفته دوستش، هیروشی آیساوا، کوباتا برای شانزده سال از بیماری سل برنج برده بود. فوکوجیرو هوشیا، یکی از دوستان خوب ایسومورا گزارش داده که "ستون فقرات او یک سال پیشتر بر اثر سقوط از قایق در کمپ بیمارک در داکوتای شمالی آسیب دیده بود و او با یک مقدار خم شدن می توانست راه برود" همچنین گفته شده که "کل بدن هوشیا هنگام ایستادن میلرزید" و او اصلاً توان دویدن نداشت.
