کشتار عیلبون توسط ارتش اسرائیل طی عملیات حیرام در ۳۰ اکتبر ۱۹۴۸ انجام شد. تنها ۱۴ نفر از مردان روستای مسیحی عیلبون کشته شده که ۱۲ نفر از آنان توسط ارتش اسرائیل پس از محاصره روستا اعدام شدند. باقی مانده روستاییان به لبنان اخراج شده و به عنوان آوارگان چند ماه در آن کشور ساکن بودند. سپس طی موافقت نامه ای که بین ارتش اسرائیل و اسقف اعظم Maximos V Hakim تنظیم گشت، آوارگان مجاز به برگشت شدند. این یکی از چند روستای عرب نشین که در نهایت بیشتر آوارگان توانستند بازگردند. این قتل عام توسط فیلمی به نام فرزندان علیبون به نمایش کشیده شده است. این فیلم که توسط Hisham Zreiq تهیه شده، بر اساس گفته های روستاییان است.
... [مشاهده متن کامل]
روستاهای مسیحی نشین علی رغم اینکه با نیروهای یشوف موافق بودند یا نه، به طور کلی در صلح با این نیروها قرار گرفته بودند. ارتش آزادی بخش عربی Fawzi al - Qawuqji's روستای عیلبون را اشغال کردند. در ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۸، دو سرباز اسرائیلی در تپه ای نزدیک hilltop خروجی ۲۱۳ کشته شدند. سر این سربازان توسط ارتش آزادی بخش عرب و ساکنان روستا طی فرآِیندی در روستا گردانده شد.
در جنگی که خارج از روستا بود، ۶ سرباز اسرائیلی زخمی و ۴ ماشین زرهی از بین رفتند. در این نبرد که بخشی از عملیات حیرام بود، این ارتش در ۳۰ اکتبر ۱۹۴۸ وارد روستا شده و آنجا را محاصره کردند. روستاییان در حالی که پرچم های سفید خود را بالا برده بودند، توسط ۴ کشیش محلی همراهی می شدند. اکثر روستاییان در دو کلیسا مخفی شده بودند. سربازان نیز بابت تلفات جنگ، مراسمی که برای سر آن دو سرباز گرفته شده بود و کشف سر در یکی از خانه های روستا عصبانی بودند.
به استناد نامه ای از سوی بزرگان روستا، یک روستایی کشته شد و فردی در میدان روستا توسط نیروهای ارتش اسرائیل زخمی شد. فرماندهان ارتش ۱۲ مرد جوان را انتخاب کردند و در حالی که ۸۰۰ نفر از روستاییان را جمع آوری کرده بودند، ۱۲ مرد جوان را در مقابل آنان اعدام کردند. پیرمردی توسط تیراندازی های ماشین زرهی کشته شد. حدود ۴۲ پسر جوان اسیر شدند و باقی ساکنان به لبنان اخراج شدند.
حدود ۵۲ روستایی عمدتاً افراد سالخورده و کودکان در روستای عیلبون باقی ماندند. کشیش ها از خروج روستاییان شکایت کرده بودند و خواستار بازگشت آنان بودند. به دنبال تحقیقات سازمان ملل و فشار واتیکان و همچنین بحث هایی که در دولت اسرائیل به وجود آمد، روستاییان مجاز به برگشت شدند و تحت بخشی از توافق نامه ۱۹۴۹ بین دولت اسرائیل و اسقف اعظمMaximos V Hakim در مقابل خواسته های بعدی اسقف، روستاییان به عنوان شهروندان اسرائیلی معرفی شدند.
... [مشاهده متن کامل]
روستاهای مسیحی نشین علی رغم اینکه با نیروهای یشوف موافق بودند یا نه، به طور کلی در صلح با این نیروها قرار گرفته بودند. ارتش آزادی بخش عربی Fawzi al - Qawuqji's روستای عیلبون را اشغال کردند. در ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۸، دو سرباز اسرائیلی در تپه ای نزدیک hilltop خروجی ۲۱۳ کشته شدند. سر این سربازان توسط ارتش آزادی بخش عرب و ساکنان روستا طی فرآِیندی در روستا گردانده شد.
در جنگی که خارج از روستا بود، ۶ سرباز اسرائیلی زخمی و ۴ ماشین زرهی از بین رفتند. در این نبرد که بخشی از عملیات حیرام بود، این ارتش در ۳۰ اکتبر ۱۹۴۸ وارد روستا شده و آنجا را محاصره کردند. روستاییان در حالی که پرچم های سفید خود را بالا برده بودند، توسط ۴ کشیش محلی همراهی می شدند. اکثر روستاییان در دو کلیسا مخفی شده بودند. سربازان نیز بابت تلفات جنگ، مراسمی که برای سر آن دو سرباز گرفته شده بود و کشف سر در یکی از خانه های روستا عصبانی بودند.
به استناد نامه ای از سوی بزرگان روستا، یک روستایی کشته شد و فردی در میدان روستا توسط نیروهای ارتش اسرائیل زخمی شد. فرماندهان ارتش ۱۲ مرد جوان را انتخاب کردند و در حالی که ۸۰۰ نفر از روستاییان را جمع آوری کرده بودند، ۱۲ مرد جوان را در مقابل آنان اعدام کردند. پیرمردی توسط تیراندازی های ماشین زرهی کشته شد. حدود ۴۲ پسر جوان اسیر شدند و باقی ساکنان به لبنان اخراج شدند.
حدود ۵۲ روستایی عمدتاً افراد سالخورده و کودکان در روستای عیلبون باقی ماندند. کشیش ها از خروج روستاییان شکایت کرده بودند و خواستار بازگشت آنان بودند. به دنبال تحقیقات سازمان ملل و فشار واتیکان و همچنین بحث هایی که در دولت اسرائیل به وجود آمد، روستاییان مجاز به برگشت شدند و تحت بخشی از توافق نامه ۱۹۴۹ بین دولت اسرائیل و اسقف اعظمMaximos V Hakim در مقابل خواسته های بعدی اسقف، روستاییان به عنوان شهروندان اسرائیلی معرفی شدند.
