کشتار دِرسیم در میانه سال های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ در جایی که اکنون استان درسیم نامیده می شود روی داد. در این سال ها ۶۵ تا ۷۰ هزار تن از کردهای زازا توسط ارتش ترکیه کشته و هزاران نفر تبعید شدند. سید رضا از کردهای زازا رهبر اعتراضات بود. برخی آمارها حاکی از قتل عام حدود ۵۰ تا ۷۰ هزار نفر در حملات نیروی هوایی و زمینی ترکیه به درسیم است اما دولت ترکیه ادعا می کند که ۱۲ هزار نفر در این جریان کشته شدند.
... [مشاهده متن کامل]
خبرگزاری فرات وابسته به حزب کارگران کردستان مدعی شده است که در گزارش های محرمانه بدست آمده از تاریخ ۴ می ۱۹۳۷ از هیئت وزیران و مجلس ترکیه آمده است:
بایستی درسیم محاصره شود. کردها بایستی در جامعه ترک ذوب شده و مستحیل شوند. بایستی نیروهای نظامی به جستجو در درسیم اقدام کرده و ضمن بررسی غارهایی که مردم در آن ها پناه می گیرند، تمامی راه ها، سنگرها و اراضی مردم نیز مورد کنترل قرار گیرند.
خبرگزاری فرات همچنین مدعی شده است که در صدای ضبط شده یک مقام پلیس وقت ترکیه بنام احسان صبری چاقلایانگیل ( او بعدها در دهه شصت و هفتاد میلادی سه بار سمت وزیر خارجه ترکیه را بر عهده داشت ) که پس از گذشت سال ها از رویداد کشتار درسیم منتشر شده، او می گوید:
در غارها پنهان شده بودند ولی ارتش با پرتاب نوعی گاز در داخل غارها آن ها را مانند موش سم پاشی کرد. از بچه های ۷ ساله تا ۷۰ ساله ها در درسیم سر بریده شدند.
بر پایه مجله تحقیقات نسل کشی، با رهبری گروه ترکان جوان برنامه از میان بردن هویت مردم کرد، بیرون راندن آن ها از سرزمین اجدادیشان و جابجایی آن ها در گروهای کوچکتر انجام شده است. در این دوره مردم کرد مجبور به جابجایی و پیاده روی های مرگ آور و اجبار به ترک کردن گردیدند. ترکان جوان این برنامه را در درازای جنگ جهانی اول اجرا کردند که در طی آن ۷۰۰ هزار کرد و زازا مجبور به جابجایی اجباری شدند. در میان این جابجایی های اجباری، حدود ۳۵۰ هزار نفر از آنان کشته شدند . این کردها توسط گروه ترکان جوان مجبور به راهپیمایی های مرگ آور شبیه به آنچه برای ارامنه اتفاق افتاد شدند. که بخشی از برنامه ای بود که برای از بین بردن هویت کردها در ترکیه انجام شد. همچنین این جنبش دلیلی است بر نگاهی که دولت ترکیه تا سال ۱۹۹۱ به کردها داشته است. در تلاشی برای انکار هویت کردها دولت ترکیه تا سال ۱۹۹۱ کردها را جزو ترک های کوهستانی رده بندی می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
خبرگزاری فرات وابسته به حزب کارگران کردستان مدعی شده است که در گزارش های محرمانه بدست آمده از تاریخ ۴ می ۱۹۳۷ از هیئت وزیران و مجلس ترکیه آمده است:
بایستی درسیم محاصره شود. کردها بایستی در جامعه ترک ذوب شده و مستحیل شوند. بایستی نیروهای نظامی به جستجو در درسیم اقدام کرده و ضمن بررسی غارهایی که مردم در آن ها پناه می گیرند، تمامی راه ها، سنگرها و اراضی مردم نیز مورد کنترل قرار گیرند.
خبرگزاری فرات همچنین مدعی شده است که در صدای ضبط شده یک مقام پلیس وقت ترکیه بنام احسان صبری چاقلایانگیل ( او بعدها در دهه شصت و هفتاد میلادی سه بار سمت وزیر خارجه ترکیه را بر عهده داشت ) که پس از گذشت سال ها از رویداد کشتار درسیم منتشر شده، او می گوید:
در غارها پنهان شده بودند ولی ارتش با پرتاب نوعی گاز در داخل غارها آن ها را مانند موش سم پاشی کرد. از بچه های ۷ ساله تا ۷۰ ساله ها در درسیم سر بریده شدند.
بر پایه مجله تحقیقات نسل کشی، با رهبری گروه ترکان جوان برنامه از میان بردن هویت مردم کرد، بیرون راندن آن ها از سرزمین اجدادیشان و جابجایی آن ها در گروهای کوچکتر انجام شده است. در این دوره مردم کرد مجبور به جابجایی و پیاده روی های مرگ آور و اجبار به ترک کردن گردیدند. ترکان جوان این برنامه را در درازای جنگ جهانی اول اجرا کردند که در طی آن ۷۰۰ هزار کرد و زازا مجبور به جابجایی اجباری شدند. در میان این جابجایی های اجباری، حدود ۳۵۰ هزار نفر از آنان کشته شدند . این کردها توسط گروه ترکان جوان مجبور به راهپیمایی های مرگ آور شبیه به آنچه برای ارامنه اتفاق افتاد شدند. که بخشی از برنامه ای بود که برای از بین بردن هویت کردها در ترکیه انجام شد. همچنین این جنبش دلیلی است بر نگاهی که دولت ترکیه تا سال ۱۹۹۱ به کردها داشته است. در تلاشی برای انکار هویت کردها دولت ترکیه تا سال ۱۹۹۱ کردها را جزو ترک های کوهستانی رده بندی می کرد.
درسیم