کشتار حیوانات خانگی بریتانیا رویدادی در سال ۱۹۳۹ در بریتانیا بود که در آن بیش از ۷۵۰٬۰۰۰ حیوان خانگی در جریان آماده سازی ها برای کمبود غذا در طول جنگ جهانی دوم کشته شدند. [ ۱]
در سال ۱۹۳۹، دولت انگلیس کمیته ملی احتیاطات حمله هوایی برای حیوانات ( NARPAC ) را تشکیل داد تا تصمیم بگیرد پیش از شروع جنگ با حیوانات خانگی چه کند. این کمیته نگران بود که وقتی دولت تصمیم به جیره بندی مواد غذایی بگیرد، صاحبان حیوانات خانگی بخواهند سهمیه خود را با حیوانات خانگی تقسیم کنند یا آن ها حیوانات را رها کنند تا گرسنگی بکشند. کمیته در پاسخ به این نگرانی، یک راهنما را تحت عنوان «پیشنهاد به صاحبان حیوانات» منتشر کرد. این راهنما پیشنهاد انتقال حیوانات خانگی از شهرهای بزرگ به حومه را می داد. این راهنما در پایان با این جمله پایان می یافت که «اگر نتوانید آن ها را تحت مراقبت همسایگان قرار دهید، واقعاً نابودی آن ها بسیار مهربانانه است. »[ ۲] این راهنما همچنین حاوی تبلیغاتی برای یک تپانچه پیچ دار دستگیری بود که می توانست برای کشتار انسانی حیوانات خانگی مورد استفاده قرار گیرد.
هنگامی که در سال ۱۹۳۹ اعلام جنگ شد، بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی به کلینیک های جراحی حیوانات خانگی و خانه های حیوانات هجوم آوردند تا از حیوانات خانگی خود هومرگ کنند. [ ۳] بسیاری از گروه های دامپزشکی مانند PDSA و RSPCA با این اقدامات شدیداً مخالف بودند، اما در چند روز اول بیمارستان های آن ها مورد هجوم صاحبان حیوانات خانگی قرار می گرفت. ماریا دیکین، بنیانگذار PDSA، در این مورد گزارش داد: «افسران فنی ما که برای انجام این وظیفه ناخوشایند فراخوانده شده اند، هرگز فاجعه آن روزها را فراموش نخواهند کرد. »[ ۴]
هنگامی که لندن در سپتامبر ۱۹۴۰ بمباران شد، صاحبان حیوانات خانگی بیشتری برای کشتار آن ها به مراکز کشتار هجوم بردند. «مردم نگران تهدید به بمباران و کمبود غذا بودند و داشتن تجملاتی حیوان خانگی را در زمان جنگ نامناسب می دانستند. »[ ۴]
خانه سگ ها و گربه های بترسی در طی جنگ برخلاف این روند موفق به تغذیه و مراقبت از ۱۴۵٬۰۰۰ سگ شد و زمینی را در ایلفورد به عنوان گورستان حیوانات اهلی مهیا کرد "که در آن حدود ۵۰۰٬۰۰۰ حیوان، بیشتر مربوط به هفته اول جنگ، دفن شده اند ". [ ۵] یکی از مخالفان مشهور کشتار حیوان خانگی، نینا داگلاس - همیلتون ، دوشس همیلتون، عاشق گربه ها بود و علیه این کشتارها مبارزه می کرد. او حتی یک پناهگاه را در فرن با هزینه شخصی خود برای حیوانات ایجاد کرده بود. [ ۴] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۳۹، دولت انگلیس کمیته ملی احتیاطات حمله هوایی برای حیوانات ( NARPAC ) را تشکیل داد تا تصمیم بگیرد پیش از شروع جنگ با حیوانات خانگی چه کند. این کمیته نگران بود که وقتی دولت تصمیم به جیره بندی مواد غذایی بگیرد، صاحبان حیوانات خانگی بخواهند سهمیه خود را با حیوانات خانگی تقسیم کنند یا آن ها حیوانات را رها کنند تا گرسنگی بکشند. کمیته در پاسخ به این نگرانی، یک راهنما را تحت عنوان «پیشنهاد به صاحبان حیوانات» منتشر کرد. این راهنما پیشنهاد انتقال حیوانات خانگی از شهرهای بزرگ به حومه را می داد. این راهنما در پایان با این جمله پایان می یافت که «اگر نتوانید آن ها را تحت مراقبت همسایگان قرار دهید، واقعاً نابودی آن ها بسیار مهربانانه است. »[ ۲] این راهنما همچنین حاوی تبلیغاتی برای یک تپانچه پیچ دار دستگیری بود که می توانست برای کشتار انسانی حیوانات خانگی مورد استفاده قرار گیرد.
هنگامی که در سال ۱۹۳۹ اعلام جنگ شد، بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی به کلینیک های جراحی حیوانات خانگی و خانه های حیوانات هجوم آوردند تا از حیوانات خانگی خود هومرگ کنند. [ ۳] بسیاری از گروه های دامپزشکی مانند PDSA و RSPCA با این اقدامات شدیداً مخالف بودند، اما در چند روز اول بیمارستان های آن ها مورد هجوم صاحبان حیوانات خانگی قرار می گرفت. ماریا دیکین، بنیانگذار PDSA، در این مورد گزارش داد: «افسران فنی ما که برای انجام این وظیفه ناخوشایند فراخوانده شده اند، هرگز فاجعه آن روزها را فراموش نخواهند کرد. »[ ۴]
هنگامی که لندن در سپتامبر ۱۹۴۰ بمباران شد، صاحبان حیوانات خانگی بیشتری برای کشتار آن ها به مراکز کشتار هجوم بردند. «مردم نگران تهدید به بمباران و کمبود غذا بودند و داشتن تجملاتی حیوان خانگی را در زمان جنگ نامناسب می دانستند. »[ ۴]
خانه سگ ها و گربه های بترسی در طی جنگ برخلاف این روند موفق به تغذیه و مراقبت از ۱۴۵٬۰۰۰ سگ شد و زمینی را در ایلفورد به عنوان گورستان حیوانات اهلی مهیا کرد "که در آن حدود ۵۰۰٬۰۰۰ حیوان، بیشتر مربوط به هفته اول جنگ، دفن شده اند ". [ ۵] یکی از مخالفان مشهور کشتار حیوان خانگی، نینا داگلاس - همیلتون ، دوشس همیلتون، عاشق گربه ها بود و علیه این کشتارها مبارزه می کرد. او حتی یک پناهگاه را در فرن با هزینه شخصی خود برای حیوانات ایجاد کرده بود. [ ۴] [ ۶]
