کشتار حمیدیه ( به ارمنی: Համիդյան ջարդեր ) که کشتار ارمنی ها نیز نامیده می شود، به کشتار دسته جمعی ارمنی ها در امپراتوری عثمانی در میانهٔ دههٔ ۱۸۹۰ اشاره دارد. تلفات تخمینی از ۱۰۰٬۰۰۰ تا ۳۰۰٬۰۰۰ متغیر است؛ در حالی که منجر به یتیم شدن ۵۰٬۰۰۰ کودک شد. این کشتار به اقتباس از سلطان عبدالحمید دوم نامیده شد که در تلاش برای حفظ قلمروی امپراتوری رو به افول عثمانی بود و پان اسلامیسم را به عنوان یک ایدئولوژی دولتی دوباره مطرح کرد. اگرچه هدف این کشتارها عمدتاً ارمنی ها بودند، اما در برخی موارد به طور بی هدف به پوگروم ضدمسیحی تبدیل شد، که شامل کشتارهای دیاربکر نیز می شد که بر اساس یک منبع معاصر، دست کم منجر به کشته شدن ۲۵٬۰۰۰ مسیحی سریانی/آرامی ( آرامی ها ) شد.
... [مشاهده متن کامل]
مقدمهٔ کشتارهای ۱۸۹۴–۱۸۹۶ با کشتارهایی که در ساسون ( که مقاومت ساسون شهرت داشت ) ، صورت گرفت، آغاز شد. گروهی موسوم به «هنگ سواره نظام حمیدیه» که عموماً از کردهای سنی مذهب تشکیل شده بود و وظیفهٔ آن حفاظت از مرزهای شرقی امپراتوری عثمانی در برابر روسیهٔ تزاری بود؛ یعنی همان ولایاتی که عموماً ارمنی ها در آن ها زندگی می کردند در سال های پایانی قرن ۱۹ میلادی در جریان حملاتی دنباله دار به روستاهای ارمنی نشین، عامل کشتاری شد که امروز با نام «کشتار حمیدیه» شناخته می شود. دولت عثمانی با تبلیغات خود و با ادامهٔ همان خط مشی که پس از کشتارهای ۱۹۱۵–۱۹۱۶ میلادی نیز در پیش گرفت کوشید تا مسئولیت مطلق این کشتارها را به گردن کُردها بیندازد. در واقع کُردها نقشی به جز دستیاری نداشتند و برنامهٔ آن کشتارها همه توسط دولت عثمانی ریخته شده و به وسیلهٔ توده ها و گروهای مسلح و نیروهای ارتش تُرک که در وان و الازیغ از توپخانه نیز استفاده کردند، اجرا گردید و کُردها تنها به منظور غارتگری به آنان ملحق می شدند. ارمنی ها افزون بر مالیات هایی که می بایست به دولت بپردازند، مجبور بودند باج و خراجی غیرقانونی به رؤسای عشایر کُرد نیز پرداخت کنند.
در ۱۸۹۳، ارمنی های شهر ساسون، از تن دردادن به این زورگویی ها و پرداختن باج و خراج غیرقانونی به کُردها که ورشکست شان می کرد سر باز زدند. برعکس به پرداخت بدهی های خود به خزانهٔ دولت عثمانی همچنان ادامه می دادند. کُردها که به خشم آمده بودند به ارمنی های ساسون حمله ور شدند، ولی این کوه نشینان آنان را پس راندند. آنگاه کُردها از مقامات دولت عثمانی کمک خواستند و آنان فوراً سربازان مسلحی به منطقه اعزام داشتند. این سربازان که به فرماندهی ژنرال زکی پاشا بودند، به کُردها ملحق شدند. آن ها منطقهٔ ساسون را اشغال و دست به کشتار زدند ( اوت ۱۸۹۴ ) . این کشتارها نخستین حلقه از قتل عام هایی بود که از سال ۱۸۹۴ تا ۱۹۲۴ میلادی به مدت ۳۰ سال ادامه پیدا کرد. در این کشتار از دوازده هزار نفر ارمنی ساکن ساسون ۳٬۵۰۰ نفر کشته شدند.
... [مشاهده متن کامل]
مقدمهٔ کشتارهای ۱۸۹۴–۱۸۹۶ با کشتارهایی که در ساسون ( که مقاومت ساسون شهرت داشت ) ، صورت گرفت، آغاز شد. گروهی موسوم به «هنگ سواره نظام حمیدیه» که عموماً از کردهای سنی مذهب تشکیل شده بود و وظیفهٔ آن حفاظت از مرزهای شرقی امپراتوری عثمانی در برابر روسیهٔ تزاری بود؛ یعنی همان ولایاتی که عموماً ارمنی ها در آن ها زندگی می کردند در سال های پایانی قرن ۱۹ میلادی در جریان حملاتی دنباله دار به روستاهای ارمنی نشین، عامل کشتاری شد که امروز با نام «کشتار حمیدیه» شناخته می شود. دولت عثمانی با تبلیغات خود و با ادامهٔ همان خط مشی که پس از کشتارهای ۱۹۱۵–۱۹۱۶ میلادی نیز در پیش گرفت کوشید تا مسئولیت مطلق این کشتارها را به گردن کُردها بیندازد. در واقع کُردها نقشی به جز دستیاری نداشتند و برنامهٔ آن کشتارها همه توسط دولت عثمانی ریخته شده و به وسیلهٔ توده ها و گروهای مسلح و نیروهای ارتش تُرک که در وان و الازیغ از توپخانه نیز استفاده کردند، اجرا گردید و کُردها تنها به منظور غارتگری به آنان ملحق می شدند. ارمنی ها افزون بر مالیات هایی که می بایست به دولت بپردازند، مجبور بودند باج و خراجی غیرقانونی به رؤسای عشایر کُرد نیز پرداخت کنند.
در ۱۸۹۳، ارمنی های شهر ساسون، از تن دردادن به این زورگویی ها و پرداختن باج و خراج غیرقانونی به کُردها که ورشکست شان می کرد سر باز زدند. برعکس به پرداخت بدهی های خود به خزانهٔ دولت عثمانی همچنان ادامه می دادند. کُردها که به خشم آمده بودند به ارمنی های ساسون حمله ور شدند، ولی این کوه نشینان آنان را پس راندند. آنگاه کُردها از مقامات دولت عثمانی کمک خواستند و آنان فوراً سربازان مسلحی به منطقه اعزام داشتند. این سربازان که به فرماندهی ژنرال زکی پاشا بودند، به کُردها ملحق شدند. آن ها منطقهٔ ساسون را اشغال و دست به کشتار زدند ( اوت ۱۸۹۴ ) . این کشتارها نخستین حلقه از قتل عام هایی بود که از سال ۱۸۹۴ تا ۱۹۲۴ میلادی به مدت ۳۰ سال ادامه پیدا کرد. در این کشتار از دوازده هزار نفر ارمنی ساکن ساسون ۳٬۵۰۰ نفر کشته شدند.
