کشتار جانوران

کشتار جانوران ترکیبی است که برای توصیف سلاخی، کشتن، یا قصابی جانوران برای منظورهایی از جمله تهیه غذا به کار می رود. این ترکیب اغلب برای اشاره به کشتار جانوران اهلی خوراکی به کار می رود. به مکانی که ویژه کشتار باشد، «کشتارگاه» یا «سلاخ خانه» می گویند. [ ۱]
بیشتر جانورانی که در کشتارگاه ها کشته می شوند را گاو، گوسفند، گاومیش، بز، خوک، شتر و ماکیانی چون مرغ، بوقلمون، اردک، شترمرغ، بلدرچین، کبک تشکیل می دهند. ماهیان نیز در صنعت آبزی پروری به تعداد فراوان صید می شوند.
آیین کشتار جانوران برای تولید مواد غذایی نیز به کار گرفته می شود. دو روش عمده مذهبی در جهان در این زمینه عبارتند از:
• ذبح - قانون اسلامی دربارهٔ کشتار جانوران حلال گوشت
• شحیطه - قانون آیین یهود دربارهٔ روش کشتن جانوران ( همچنین ببینید: کوشر )
وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا مسؤول ارائه قانون دربارهٔ چگونگی کشتار جانوران در ایالات متحده است. در آمریکا جانوران به چهار روش «گاز دی اکسید کربن» و «تفنگ بادی فشار بالا» و «شلیک گلوله» و «گذر دادن جریان قوی برق» بی حس و سپس کشتار می شوند. [ ۲]
در ایران به دلیل قوانین اسلامی، ذبح روش اصلی کشتار است و خوک به کشتارگاه فرستاده نمی شود. در ایران، گاو و گوساله ( معمولا ) و انواع پرندگان به روش «گذر دادن جریان قوی برق» بی حس و سپس کشتار می شوند. برخی از متخصصین اعتقاد دارند در روش ذبح اسلامی و کوشر به علت قطع عروق گردن ( ورید و شریان ) و خروج سریع خون از ناحیه سر در کسری از ثانیه مغز دچار هایپوکسی و بی حسی کامل می گردد و لذا از روش های رایج بی حسی با تپانچه، جریان برق، اتاق گاز و غیره انسانی تر بوده و آسیب و درد کمتری به حیوان وارد می نماید. طبق قانون، کشتار در معابر همگانی و هر مکانی خارج از نظارت سازمان دامپزشکی ایران ممنوع است[ ۳] ؛ البته در مناسبت های مذهبی مانند عید قربان و محرم معمولاً کشتارهایی در خارج از کشتارگاه ها انجام می گیرد و با این قانون عملاً بصورت توصیه ای برخورد می شود[ ۴]