کشت سلولی 3D توسط روش شناوری مغناطیسی ( MLM ) استفاده از رشد بافت های 3D با القای سلول های آغشته به مجموعه های مغناطیسی نانو در فضاهای مختلف مغناطیسی با استفاده از رشته های مغناطیسی نئودیمیم و ایجاد برهمکنش های بین سلولی با شناور کردن سلول ها در محیط هوا / مایع در یک ظرف پتری استاندارد است. مجموعه نانو ذرات مغناطیسی شامل نانوذرات اکسید آهن، نانوذرات طلا و پلیمرپلیلیسین است. اندازهٔ کشت سلولی 3D، از کشت ۵۰۰ سلول در یک ظرف تا میلیون ها سلول در سامانه های که حجم با عملکرد بالا متغیر است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] هنگامی که کشت های مغناطیسی ایجاد می شوند، می توان آنها را به عنوان واحدهای ساختمانی یا «جوهر» برای فرایند بیوپرینتینگ سه بعدی مغناطیسی استفاده کرد.
کشت سلولی تک لایه بر روی محیط کشت پلاستیکی به طور قابل توجهی درک ما از زیست شناسی سلولی پایه را بهبود می بخشد، اما معماری پیچیده 3D بافت in vivo را شبیه سازی نمی کند و می تواند خواص سلولی را به طور قابل توجهی تغییر دهد. این اغلب آزمایشات علمی در علوم پایه را تغییر می دهد و منجر به گمراه شدن نتایج آزمایشات دارویی از نظر کارایی و سمیت می شود و ممکن است سلول هایی تولید کند که ویژگی های مورد نیاز را برای توسعهٔ درمان های بازساختی بافت نداشته باشند. [ ۱] [ ۲] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹]
آینده کشت سلولی برای مطالعات پایه ای و کاربردهای زیست_پزشکی در گرو تولید ساختار چند سلولی و سازمان دهی در سه بعد است. [ ۴] [ ۵] [ ۷] [ ۸] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] بسیاری از طرح های کشت سه بعدی در حال توسعه هستند یا به بازار عرضه می شوند، مانند راکتور زیستی[ ۱۳] یا محیط ژل بر پایه پروتئین. [ ۷] [ ۱۴]
یک سیستم کشت سلولی ۳ بعدی معروف به Bio - Assembler ™ از واکنشگرهای[ ۱] مبتنی بر پلیمر زیست سازگار برای انتقال نانوذرات مغناطیسی به هر سلول استفاده می کند لذا یک راننده مغناطیسی اعمال شده می تواند سلول ها را از انتهای ظرف کشت سلول شناور کند و سلول ها را به سرعت در نزدیکی رابط هوا_مایع کنار هم می آورد. این امر، تعاملات سلول - سلولی را در غیاب هر سطح مصنوعی یا ماتریکس شروع می کند. میدان های مغناطیسی برای ساخت سریع ساختارهای چندسلولی سه بعدی من جمله بیان پروتئین های ماتریکس خارج سلولی، طراحی می شوند. مورفولوژی، بیان پروتئین، و پاسخ به عوامل اگزوژن در بافت کشت داده شده شباهت زیادی به شرایط داخل بدن نشان می دهد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکشت سلولی تک لایه بر روی محیط کشت پلاستیکی به طور قابل توجهی درک ما از زیست شناسی سلولی پایه را بهبود می بخشد، اما معماری پیچیده 3D بافت in vivo را شبیه سازی نمی کند و می تواند خواص سلولی را به طور قابل توجهی تغییر دهد. این اغلب آزمایشات علمی در علوم پایه را تغییر می دهد و منجر به گمراه شدن نتایج آزمایشات دارویی از نظر کارایی و سمیت می شود و ممکن است سلول هایی تولید کند که ویژگی های مورد نیاز را برای توسعهٔ درمان های بازساختی بافت نداشته باشند. [ ۱] [ ۲] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹]
آینده کشت سلولی برای مطالعات پایه ای و کاربردهای زیست_پزشکی در گرو تولید ساختار چند سلولی و سازمان دهی در سه بعد است. [ ۴] [ ۵] [ ۷] [ ۸] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] بسیاری از طرح های کشت سه بعدی در حال توسعه هستند یا به بازار عرضه می شوند، مانند راکتور زیستی[ ۱۳] یا محیط ژل بر پایه پروتئین. [ ۷] [ ۱۴]
یک سیستم کشت سلولی ۳ بعدی معروف به Bio - Assembler ™ از واکنشگرهای[ ۱] مبتنی بر پلیمر زیست سازگار برای انتقال نانوذرات مغناطیسی به هر سلول استفاده می کند لذا یک راننده مغناطیسی اعمال شده می تواند سلول ها را از انتهای ظرف کشت سلول شناور کند و سلول ها را به سرعت در نزدیکی رابط هوا_مایع کنار هم می آورد. این امر، تعاملات سلول - سلولی را در غیاب هر سطح مصنوعی یا ماتریکس شروع می کند. میدان های مغناطیسی برای ساخت سریع ساختارهای چندسلولی سه بعدی من جمله بیان پروتئین های ماتریکس خارج سلولی، طراحی می شوند. مورفولوژی، بیان پروتئین، و پاسخ به عوامل اگزوژن در بافت کشت داده شده شباهت زیادی به شرایط داخل بدن نشان می دهد. [ ۱]
