کشت زیست سوخت

محصولات کشت شده به عنوان زیست سوخت محصولاتی هستند که تنها برای تولید انرژی رشد می کنند. زیست سوخت های تجاری به طور معمول متراکم و با بازدهی بالا کشت می شوند. این محصولات به صورت سوخت جامد، مایع یا گازی درآمده که سپس برای تولید انرژی یا گرما سوزانده می شوند.
گیاهان به طور کلی به گیاهان چوبی و گیاهان علفی دسته بندی می شوند. گیاهان چوبی شامل بید[ ۱] و صنوبر، گیاهان علفی مانند Miscanthus x giganteus و Pennisetum purpureum ( هر دو به عنوان چمن فیلی شناخته می شوند ) می باشند. محصولات گیاهان علفی، در حالی که از لحاظ فیزیکی کوچکتر از درختان است، تقریباً دوبرابر مقدار CO2 ( به شکل کربن ) ، در مقایسه با گیاهان جنگلی، ذخیره می کنند. [ ۲]
از طریق روش های زیست فناوری مانند اصلاح ژنتیکی گیاهان می توان زیست سوخت را دستکاری کرد تا تولید بیشتر شود. با ارقام موجود می توان محصول نسبتاً بالایی را نیز به دست آورد. [ ۳] با این وجود برخی از مزایای جانبی مانند کاهش هزینه های مرتبط مانند هزینه ها در فرایند تولید[ ۴] و استفاده کمتر از آب تنها می تواند با استفاده از گیاهان تراریخته انجام شود.
از روغن گیاه شرشم می توان گونه ای سوخت زیست دیزل به دست آورد که حتی می تواند اتوبوس شهری دوطبقه ای را به حرکت درآورد. گیاه شرشم به طور گسترده و به صورت خودرو، در انگلستان می روید. همچنین، می توان آن را در اطراف خاش در استان سیستان و بلوچستان ایران نیز یافت. [ ۵]