کشت خطی (میکروبیولوژی). کشت خطی ( به انگلیسی streaking ) در میکروبیولوژی تکنیکی است که به منظور جداسازی یک سویه خالص از میکروارگانیسم ( اغلب باکتری ) استفاده می شود. سپس از کلنی های بدست آمده نمونه برداری می شود و نمونه های حاصل در یک پلیت دیگر کشت داده می شوند. با این روش امکان شناسایی، مطالعه و آزمودن میکروارگانیسم مورد نظر فراهم می گردد.
اگر در سطح آگار میکروارگانیسم هایی رشد کنند که همگی از نظر ژنتیکی یکسان باشند، به آن کشت، یک کشت میکروبی گفته می شود.
کشت خطی روشی سریع و ساده به منظور جداسازی میکروارگانیسم ها است. این تکنیک با استفاده از تهیه رقت های کمتر نمونه انجام می شود. کاهش رقت به ما کمک می کند تا کلنی های منفرد که متشکل از یک نوع باکتری هستند را جداسازی کنیم. کشت خطی با استفاده از ابزارهای استریل همچون سواب یا لوپ انجام می گیرد.
در ابتدا لوپ را بر روی شعله قرار می دهیم تا استریل شود. پس از اینکه لوپ سرد شد، آن را در نمونه سوپ یا بیمار که حاوی انواع مختلفی از باکتری است فرو می بریم. سپس لوپ را بر روی سطح آگار به صورت زیگزاک به جلو و عقب حرکت می دهیم تا حدوداً ۳۰٪ از پلیت فرا گرفته شود.
سپس لوپ مجدداً استریل می شود. در مرحله بعد پلیت را ۹۰ درجه می چرخانیم. از بخش کشت داده شده قبلی حرکت زیگزاگی را آغاز می کنیم به گونه ای که لوپ ۲ تا ۳ بار با بخش قبلی برخورد داشته باشد. این پروسه را یک بار دیگر تکرار می کنیم. در هر مرحله، تعداد کمتری از باکتری ها توسط لوپ به بخش بعد انتقال می یابد.
اگر کشت خطی را درست انجام داده باشیم، باکتری ها باید در بخش ۱ بیشترین تراکم را داشته باشند. در بخش ۲ تعداد کمتری کلنی و تعدادی تک کلنی وجود دارد. تا جایی که آخرین مرحله کمترین مقدار کشت مخلوط و بیشترین تعداد کلنی منفرد ( تک کلنی ) را داراست.
باکتری ها نیازهای غذایی متفاوتی دارند. از جمله آن ها می توان به آب، منبع انرژی، منبع کربن، سولفور، نیتروژن، فسفر و مواد معدنی، ویتامین ها و فاکتورهای رشد اشاره کرد.
یک نوع محیط کشت متداول که در آزمایشگاه های میکروبیولوژی استفاده می شود آگار است. آگار یک ماده ژلاتینی است که از جلبک دریایی گرفته می شود.
محیط کشت نوترینت آگار ( nutrient agar ) دارای عناصر زیاد به همراه مقادیر نامعلومی از مواد مغذی است. از یک سو، یک محیط انتخابی محسوب می شود. اگر این محیط حاوی یک ماده غذایی خاص باشد، نوع ویژه ای از باکتری نمی تواند در آن رشد کند و خواهد مرد. از سوی دیگر، این محیط بسیار پیچیده است. محیط های پیچیده حائز اهمی کت هستند چرا که امکان رشد را برای گستره وسیعی از میکروب ها فراهم می کنند. باکتری می تواند با استفاده از مواد مغذی موجود در این محیط به خوبی رشد کند. انتخاب محیط کشت به نوع باکتری ای که می خواهیم جداسازی کنیم بستگی دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر در سطح آگار میکروارگانیسم هایی رشد کنند که همگی از نظر ژنتیکی یکسان باشند، به آن کشت، یک کشت میکروبی گفته می شود.
کشت خطی روشی سریع و ساده به منظور جداسازی میکروارگانیسم ها است. این تکنیک با استفاده از تهیه رقت های کمتر نمونه انجام می شود. کاهش رقت به ما کمک می کند تا کلنی های منفرد که متشکل از یک نوع باکتری هستند را جداسازی کنیم. کشت خطی با استفاده از ابزارهای استریل همچون سواب یا لوپ انجام می گیرد.
در ابتدا لوپ را بر روی شعله قرار می دهیم تا استریل شود. پس از اینکه لوپ سرد شد، آن را در نمونه سوپ یا بیمار که حاوی انواع مختلفی از باکتری است فرو می بریم. سپس لوپ را بر روی سطح آگار به صورت زیگزاک به جلو و عقب حرکت می دهیم تا حدوداً ۳۰٪ از پلیت فرا گرفته شود.
سپس لوپ مجدداً استریل می شود. در مرحله بعد پلیت را ۹۰ درجه می چرخانیم. از بخش کشت داده شده قبلی حرکت زیگزاگی را آغاز می کنیم به گونه ای که لوپ ۲ تا ۳ بار با بخش قبلی برخورد داشته باشد. این پروسه را یک بار دیگر تکرار می کنیم. در هر مرحله، تعداد کمتری از باکتری ها توسط لوپ به بخش بعد انتقال می یابد.
اگر کشت خطی را درست انجام داده باشیم، باکتری ها باید در بخش ۱ بیشترین تراکم را داشته باشند. در بخش ۲ تعداد کمتری کلنی و تعدادی تک کلنی وجود دارد. تا جایی که آخرین مرحله کمترین مقدار کشت مخلوط و بیشترین تعداد کلنی منفرد ( تک کلنی ) را داراست.
باکتری ها نیازهای غذایی متفاوتی دارند. از جمله آن ها می توان به آب، منبع انرژی، منبع کربن، سولفور، نیتروژن، فسفر و مواد معدنی، ویتامین ها و فاکتورهای رشد اشاره کرد.
یک نوع محیط کشت متداول که در آزمایشگاه های میکروبیولوژی استفاده می شود آگار است. آگار یک ماده ژلاتینی است که از جلبک دریایی گرفته می شود.
محیط کشت نوترینت آگار ( nutrient agar ) دارای عناصر زیاد به همراه مقادیر نامعلومی از مواد مغذی است. از یک سو، یک محیط انتخابی محسوب می شود. اگر این محیط حاوی یک ماده غذایی خاص باشد، نوع ویژه ای از باکتری نمی تواند در آن رشد کند و خواهد مرد. از سوی دیگر، این محیط بسیار پیچیده است. محیط های پیچیده حائز اهمی کت هستند چرا که امکان رشد را برای گستره وسیعی از میکروب ها فراهم می کنند. باکتری می تواند با استفاده از مواد مغذی موجود در این محیط به خوبی رشد کند. انتخاب محیط کشت به نوع باکتری ای که می خواهیم جداسازی کنیم بستگی دارد.
wiki: کشت خطی (میکروبیولوژی)