کشت برکشت. [ ک ِ ب َ ک ِ] ( اِ مرکب ) اطوط. قرابادین. ( قانون بوعلی سینا ص 14 ). || گَشت بَرگَشت. گیاهی است مانند ریسمان باریک بهم پیچیده بعضی بر بعضی و اکثر عدد آنها پنج می باشد از پنج رسته و رنگ آن مایل به سیاهی و زردی و طعمی غالب و گل آن یک عدد شبیه به گل حب النیل وبرگ آن شبیه به دنباله عقرب است مأخذ این لغت پیچیدن و بر گردیدن است چنانکه برکاشته یعنی برگردانیده و برگشته زیرا که به یکدیگر پیچیده است و اوراق آن مانند دنباله عقرب برگردیده و اگر کاف آن کاف فارسی باشد اصح است. ( انجمن آرا ). التواء. علی التواء. سواد السند. سواد الهند. سواد الاکراد. پیچک. بیخو. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). بهمن پیچ. ( یادداشت مؤلف ). هوشبه خیوط ملتف بعضها علی بعض اکثر عددها فی الاکثر خمسة و ملتف علی اصل واحد و لونه الی السواد و الصفرة ولیس له کثیر طعم. قال بعضهم انه البدشکال و قال بعضهم قوته قوة البدشکال و هذا اصح. ( مفردات قانون ابوعلی سینا ). نباتی است بر هم پیچیده مانند ریسمان بافته عدد آن پنج بود و مؤلف گوید به شیرازی آن را پیچک خوانند و از طرف هند آورند. ( از اختیارات بدیعی ).
